Late middeleeuwen

Op basis van het aanwezige vondstmateriaal kunnen de lagen binnen de gracht als laatmiddeleeuws gedateerd worden. Het gros van het aangetroffen vondstmateriaal dateert uit de 13de-14de eeuw. Enkele scherven, zoals enkele wanden steengoed en de Limburgse producten met mangaan-loodglazuur, zouden eventueel jonger kunnen zijn. Slechts één scherf - fragment van een drinknap uit Siegburg (V10) - dateert met zekerheid uit de 16de eeuw.

Minstens vanaf de 12de eeuw was er net ten zuidwesten van het plangebied een motteversterking aanwezig, het castrum Kesnic (1155). In het verleden vonden reeds meerdere opgravingscampagnes naar deze versterking plaats.

Ten noorden van de Sint-Martinuskerk – ter hoogte van het plangebied en de nu nog toepasselijk geheten ‘Bergplaats’ - bevond zich in het verleden een tweede heuvel, bekend van cartografische bronnen en nog vermeld in 1804. Op basis van een eerder uitgevoerd geofysisch en landschappelijk booronderzoek, blijft de precieze context van dit heuvellichaam onbekend. Wel kon binnen het plangebied via geofysisch onderzoek een noordwest-zuidoost georiënteerde structuur gedetecteerd worden.

Tijdens het veldwerk werd een structuur blootgelegd. Het betreft een gracht die wellicht uit een nat en – naar het heuvellichaam toe – droog gedeelte bestond. De gracht lijkt over meerdere dempingslagen te beschikken. Op basis van het aangetroffen materiaal lijkt de structuur een laatmiddeleeuwse oorsprong te kennen.