Torenruïne van de voormalige parochiekerk Sint-Laurentius Zogenaamd "Duvetorre", ook soms "Tempelierstoren", uit het vierde kwart van de 18de eeuw. Oorspronkelijk gelegen aan de oostelijke rand van de middeleeuwse stad tegen de stadsgracht. Op de toren na verwoest in 1383 bij de belegering van Nieuwpoort door de Engelsen. De toren werd vervolgens opgenomen in de verschillende fortificaties en ommuringen die de stad in de loop der tijden kende, onder meer ingericht als citadel door Filips de Stoute; in 1819 met een derde verlaagd; terug vrijstaand sinds de ontmanteling van de vestingen in 1861. Zwaar beschadigd tijdens de Eerste Wereldoorlog; desondanks nog bewaarde torenruïne als enige getuige uit de middeleeuwen. Bronzen gevelplaat ter nagedachtenis van de Sapeurs-Pontonniers. Omringend, deels beboomd grasveld; ten westen, resten van grondvesten zowel van de ringmuur van Filips de Stoute (1387) als van vestingsmuren uit de 17de-, 18de- en 19de eeuw.

In oorsprong vierkante bakstenen kruisingstoren van vermoedelijk kruiskerk met vier beuken. Nog deels bewaarde torenromp met sporen van dichtgemetselde spitsbogige beukaanzet ten en ten westen traptorentje met steunbeer.