Het Onze-Lieve-Vrouwekerkje te Bevingen is ingeplant op een heuvel en omgeven door zilverberken, beuken en populieren. Oorspronkelijk kleine romaanse parochiekerk gebouwd door de heren van Wedergraete in de tweede helft van de 12de eeuw: kruiskerk met vlakke koorsluiting en vierkante kruisingstoren opgetrokken uit ijzerzandsteen, deels uit zandsteen.

In 1265 bedevaartkapel; in de 13de eeuw parochiale titel overgedragen op de slotkapel van het kasteel. Tot circa 1650 behield het kerkje zijn oorspronkelijke kruisvorm; nadien werden beuk, kruisbeuk en toren neergehaald en bleef het koortje als kleine kapel bestaan. In 1790 vergroot met bakstenen beukje. In 1932, grondige restauratie onder leiding van architect A. Bressers met onder meer sloping van het beukje van 1720 en optrekken van een langere beuk in neoromaanse stijl.

De huidige plattegrond omvat een rechthoekige beuk van twee traveeën van 1932 en een volledig gerestaureerd (heropgericht), hoger koor van twee traveeën met vlakke koorsluiting waarvan de onderbouw opklimt tot de 12de eeuw. Baksteenbouw voor de neoromaanse beuk; koor opgetrokken uit onregelmatige natuursteen onder meer kalksteen, zand- en ijzerzandsteen. Afdekking door middel van zadeldaken (mechanische pannen, leien). Westgevel gestut door flankerende steunbeertjes; rondboogportaal en oculus erboven. Langsgevels verlicht door gekoppelde rondboogvensters.

Romaans koor, heropgericht op oude onderbouw. Ten westen, uitlopend op klokkenruiter. Noord- en zuidgevel verlicht door rondboogvenstertjes. Vlakke koorsluiting (ten oosten) met oculus in de top.

Interieur met nieuw gebint in het koor (1609). Mobilair: Gepolychromeerd Onze-Lieve-Vrouwebeeld (16de eeuw).