Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een woonverkaveling, werd binnen het projectgebied een archeologische vooronderzoek uitgevoerd bestaande uit een landschappelijk booronderzoek en een proefsleuvenonderzoek.

Het landschappelijk booronderzoek toonde een Ap/-bodem. In de meest noordelijk gelegen boringen, kon naast de Ap/C-bodem ook een extra O-horizont worden waargenomen bovenop de Ap-horizont. Doorheen bijna het volledige onderzoeksgebied kan een relatief dikke Ap-horizont worden waargenomen, wat een duidelijk antropogeen verstoorde bodem voorstelt.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek werd duidelijk dat het sporenbestand zich bevond op een variërende diepte in de moederbodem, tussen 16,59m en 17,60m TAW. Het niveau van het maaiveld ligt tussen 16,87m en 18,29m TAW. Uit deze waarden blijkt dat hoogste niveau van het terrein zich in de noordwestelijke hoek bevindt terwijl de laagste waarden in de zuidoostelijke hoek zijn vastgesteld. Het verschil tussen het maaiveld en het
archeologisch niveau bedraagt in de noordwestelijke hoek tussen de 0,3 en 0,5m, terwijl dit naar het zuidoosten toe oploopt tot 1,3m. In deze laatste zone stonden verschillende gebouwen wat een verstoring tot maximaal 1,3m onder het loopniveau teweeg bracht. 

In de sleuven werden in totaal 23 sporen aangetroffen namelijk 11 kuilen, 5 greppelsegmenten, 3 leidingsegmenten, 3 funderingen en 1 natuurlijk spoor. Alle antropogene sporen hebben een recente datering (op basis van aflijning en kleur) en liggen verspreid over de sleuven. De sporen zijn duidelijk uitgegraven en nadien opgevuld, al dan niet met afval. Er zijn geen vondsten waargenomen. De sporen zijn in verband te brengen met de gesloopte bebouwen zodat ze eerder als verstoring te interpreteren zijn.