Uit het landschappelijk booronderzoek is gebleken dat artefactensites een potentieel betere bewaring kennen ter hoogte van enkele boringen aan de rand van het projectgebied. Ter hoogte van het overgrote deel van het terrein, waar een AC-bodemprofiel aanwezig was, is de trefkans inzake in-situ bewaarde artefactensites echter zeer gering.

Het verkennend archeologisch booronderzoek leverde echter geen indicaties op voor de aanwezigheid van een potentiële artefactensite. De bodemopbouw was niet uitzonderlijk goed bewaard met de aanwezigheid van een A/C-profiel en een A/B(h)s/C profiel. Er werd geen silex of andere artefacten of ecofacten aangetroffen in de zeefresidu’s, waardoor de verwachting voor de aanwezigheid van een artefactensite quasi nihil is.

De gegevens van het proefsleuvenonderzoek hebben vooral restanten uit de moderne en hedendaagse periode aan het licht gebracht. Een aantal sporen is ouder, met name vroegmodern of mogelijk zelfs laatmiddeleeuws.

De mogelijke archeologische sporen bestonden uit segmenten van grachten of greppels, kuilen (waaronder een kolenbranderskuil) en een drenkkuil of poel. De recente sporen kunnen in verband gebracht worden met de agrarische functie van de gronden en de aanwezigheid van bebouwing in de moderne periode. Enkele als recent aangeduide grachten deden dienst als begrenzing van de percelen en zijn al zichtbaar op 19de-eeuws kaartmateriaal. De greppels vormen in totaal een aantal greppels met dezelfde oriëntatie als de nabijgelegen perceelgrenzen. Mogelijk hebben ze een gelijke of iets oudere datering. Het vondstmateriaal is beperkt en wijst dateert uit de late middeleeuwen tot de vroegmoderne of zelfs moderne periode. De drenkkuil centraal op het terrein en de kuil in het zuidoosten kunnen op basis van gelijkaardige aflijningen en vullingen in dezelfde periode geplaatst worden. De kolenbranderskuil heeft geen vondsten opgeleverd en is moeilijk te dateren op basis van vormkenmerken. Een mogelijke verklaring voor dit spoor kan te vinden zijn in de ontginning van het stuk bos dat op de Ferrariskaart (uit 1771-1777) te zien is. De restanten zijn het resultaat van de aanpassingen die men aangebracht heeft in het landschap om de gronden te kunnen indelen en agrarisch exploiteren.