Tijdens het landschappelijk booronderzoek is duidelijk geworden dat het projectgebied zich op diachrone zandige en lemige hellingssedimenten bevindt. De hellingssedimenten zorgen voor een potentiële verplaatsing van prehistorische artefacten en een potentiële verstoring van prehistorische sporen. Daarnaast tonen de meeste boringen slechts een matige bewaring. De site bevindt zich ook relatief laag in het landschap in een nattere zone. Op basis van deze argumenten kan men stellen dat het bewaringspotentieel voor prehistorische sites laag is.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek zijn verspreid over het onderzochte terrein vijftien sporen herkend. Deze behoorden tot acht greppels. Twee van die greppels komen overeen met perceelsgrenzen die staan aangeduid zijn op de Atlas der Buurtwegen. De andere greppels liggen parallel met deze greppels of loodrecht erop. Slechts één greppel wijkt wat af van deze oriëntatie. Gezien deze greppels nog niet waren aangeduid op de Ferrariskaart, kunnen ze gedateerd worden op het einde van de 18de of het begin van de 19de eeuw.