De resultaten van het landschappelijk bodemonderzoek hebben aangetoond dat het plangebied over het algemeen gekenmerkt wordt door ondiepe verstoring, te wijten aan de serreteelt. Onder deze verstoring werd ter hoogte van boring 3 t/m 6 een intacte uitlogingshorizont (E-horizont), structuur Bhorizont (Bw-horizont) en/of BC-horizont waargenomen. 

Zowel tijdens het verkennend als waarderend archeologisch booronderzoek is vuursteen ingezameld. Echter, ondanks de gefaseerde aanpak was het niet mogelijk vuursteenclusters op te sporen. De positieve boorlocaties kennen slechts een zwakke clustering in bepaalde zones met hierbij telkens slechts één vondst per monster. Een stuk metaal werd teruggevonden, dat wellicht afkomstig is van een obus. Het aardewerk dat bij zowel het verkennend als waarderend booronderzoek werd aangetroffen gold als mogelijke indicator voor de aanwezigheid van een sporenvindplaats in het plangebied. 

Het proefsleuvenonderzoek werd tegelijkertijd met het waarderend booronderzoek uitgevoerd. De zones met enig steentijdpotentieel werden hierbij vermeden. Het proefsleuvenonderzoek bracht geen relevante archeologische sporensites aan het licht. De aangetroffen sporen waren beperkt tot enkele greppels, één kuil en één paalkuil. Twee greppels doorkruisten het plangebied met een noord-zuid oriëntatie. Een greppel met een zuidoost-noordwest oriëntatie kan op basis van cartografisch onderzoek mogelijk als 19de-eeuwse perceelsgreppel geïnterpreteerd worden. Het vondstmateriaal was vrij beperkt en bestond uit een tiental vuursteenfragmenten en slechts twee fragmenten aardewerk. Slechts één fragment aardewerk was afkomstig uit de vulling van een spoor, maar dit was echter te sterk gefragmenteerd om met zekerheid gedateerd te kunnen worden en leverde enkel een zeer voorzichtige algemene datering in de Romeinse periode op.