Naar aanleiding van de positieve resultaten van het archeologisch vooronderzoek werd een vlakdekkende opgraving uitgevoerd. Waar gegraven kon worden tot de moederbodem, bleek de B-horizont nog gedeeltelijk bewaard. Het betreft echter een zeer nat gebied. De oudste vondsten dateren uit de volle middeleeuwen, wanneer het plangebied nog buiten de omwalling gelegen was en wellicht in cultuur werd gebracht. Hiervan getuigt de plaggenlaag boven de B-horizont. Zoals ook elders vastgesteld is in het Paardenstraatje lijkt ook hier het terrein opgehoogd. Deze ophoging lijkt in verband te staan met de bouw van de tweede stadsomwalling in de tweede helft van de 13de eeuw die vanaf dan ook dit gebied omsloot. De aanwezigheid van grijs aardewerk in de pakketten lijkt dit te bevestigen. Hoewel uit het bureauonderzoek een potentieel naar voren kwam voor het aantreffen van sporen vanaf de middeleeuwen, bleken er tijdens de opgraving weinig restanten van een pre-19e-eeuwse bewoning bewaard te zijn. Slechts enkele natuurstenen funderingen, een restant van een buitenmuur met dichtgemetselde deuropening zijn getuigen van het bestaan van oudere gebouwen in de oostelijke zone van het projectgebied. Tevens is een uitgebroken beerput waargenomen waarvan de resterende vulling nog enkele oudere vondsten herbergde waaronder enkele majolica-vondsten en een houten bal waardoor de structuur in de 16de of 17de eeuw te plaatsen is. Palynologisch en zaden-en-vruchtenonderzoek werpt licht op het alledaagse leven uit die periode. De overige muurresten, waterputten, kelders en kuilen zijn afkomstig van de 19de- en vooral 20ste-eeuwse bebouwing.