Naar aanleiding van geplande sloop- en renovatiewerken, het optrekken van nieuwbouw met ondergrondse parkeergarage en omgevingswerken, is binnen het projectgebied een archeologisch vooronderzoek uitgevoerd bestaande uit een proefsleuven en proefputtenonderzoek. Aangezien er minstens vanaf de 16de eeuw sprake is van een molenhoeve en rekening houdend met het feit dat de molen zelf teruggaat tot in de 13de eeuw, diende er rekening gehouden te worden met het feit dat er binnen het projectgebied voorlopers van de huidige hoeve aanwezig kunnen zijn die mogelijk teruggaan tot de late middeleeuwen. In de 3 proefsleuven, het kijkvenster en de 6 proefputten in het gebouw zijn in totaal 95 sporen geregistreerd die betrekking hebben op menselijke en natuurlijke sporen, antropogene lagen, muur- en vloerresten. De 27 sporen ten westen van de historische bebouwing omvatten o.m. 3 ophogingslagen met vondstmateriaal, 5 grachtsegmenten van een NNO-ZZW georiënteerde greppel of gracht uit de nieuwe tijd, 1 gracht met een ZW-NO oriëntatie die tevens zichtbaar was in een van de putten in het hoevegebouw. In de nattere zone meer oostelijk en noordoostelijk zijn 8 overige sporen in verband te brengen met natuurlijke bodemvormende processen of met sporen ten gevolge van grondbewerking. De resterende 6 sporen zijn als recent te interpreteren. Deze zone bevatte dus geen relevante archeologische sporen hoewel enkele secundair aanwezige scherven handgevormd aardewerk aantonen dat er in de onmiddellijke omgeving allicht menselijke activiteiten hebben plaats gevonden in vroegere periodes. In de werkputten binnen het hoevegebouw zijn de funderingen van de bestaande hoeve uit het midden van de 19de eeuw geregistreerd. Daarnaast zijn ook muurresten en vloerniveaus, lagen en grondsporen in de vorm van kuilen, greppels en een grote paalkuil uit een voorgaande bouwfase vastgesteld. De resten zijn toe te schrijven aan een woonvertrek met haardvloer, een bijgebouw en een vermoedelijke stalling met aangrenzende beerput, gelegen naast de eigenlijke woning. Verder werden verschillende sporen en lagen aangetroffen die in verband staan met de ontwikkelingsgeschiedenis van het terrein en de ontwikkeling van de hoeve. Op basis van het aanwezige vondstenmateriaal zijn deze resten te dateren in de 17de en 18de eeuw tot 20ste eeuw. Vele van deze resten bleken bovendien vrij goed bewaard en waren nagenoeg niet verstoord ten gevolge van 20ste -eeuwse bodemingrepen.