De resultaten van het landschappelijk booronderzoek hebben aangetoond dat de bodemopbouw van die aard is dat archeologische vervolgonderzoek gericht op jager/verzamelaars oftewel lithische artefactensites weinig nuttig en/of zinvol is.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek werd enkel een beperkt aantal sporen geregistreerd die ouder zijn dan de citadelfase (baksteen muurwerk, enkele paalkuilen).  

Op basis van het veldwerk kan men zo stellen dat de bewaringstoestand van eventuele sporen ouder dan de citadel (1854-1855) wellicht niet of zeer slecht bewaard zijn gebleven.

Daarnaast werd van de citadelfase de contour van het stadsbastion vastgesteld. Het gaat hierbij om een bakstenen muren met twee paramenten (binnen- en buitenzijde) verbonden door een haakse muur oftewel in de vorm van een “I”. De funderingsaanzet situeert zich hierbij 2,25 m onder het bestaande maaiveld. De voorliggende militaire droge gracht is circa 3,40 m diep en werd toegesmeten met het muurwerk van het voormalige stadsbastion.

Er is vooral sprake van sub-recente verstoringen uit de 20ste eeuw evenals diverse dikke ophogingspakketten met een onbekende datering, die wellicht dateren uit de 19de en/of 20ste eeuw. Sommige zijn hierbij zelfs meer dan 4,00 m dik.

Mogelijk is er onrechtstreeks bewijs voor het bouwrijp maken van het terrein voor de bouw van de citadel en/of de oudere ijzerzandsteengroeve.