De uitgevoerde opgraving heeft 131 sporen opgeleverd van verschillende periodes, hoewel slechts weinig relevante sporen werden aangetroffen. Er konden geen duidelijke structuren of nederzettingen worden afgebakend. Omwille van recente bodemingrepen, wellicht als gevolg van de bouw van het schoolgebouw, bleek het bodemarchief binnen het onderzoeksgebied reeds vrij diep aangetast. Dit kwam ook al naar voren uit het vooronderzoek met ingreep in de bodem.

Ongeveer 32 sporen kunnen mogelijk in de inheems-Romeinse periode gedateerd worden. Voor meerderheid is dit slechts door middel van associatie en op basis van de vulling. Op basis van diagnostische vondsten zijn er slechts 6 effectief toe te wijzen aan de Romeinse periode. De sporen kenmerken zich door de aanwezigheid van een drietal greppelsstructuren, een tweetal clusters met paalkuilen en twee kuilen en een mogelijk brandrestengraf of houtskoolmeiler.

Op basis van het vooronderzoek was de verwachting voor het aantreffen van middeleeuwse en postmiddeleeuwse sporen niet bijzonder hoog. Tijdens de opgravingen zijn er enkele post-middeleeuwse sporen aan het licht gekomen. Het belangrijkste spoor is de perceelsgreppel.

Uit het vooronderzoek bleek dat er net ten westen van de site een hoge concentratie aan sporen uit de Eerste Wereldoorlog aangetroffen werd. Dit patroon heeft zich ook in mindere mate, doorgetrokken in het zuidelijk deel van het onderzoeksgebied waar 21 sporen kunnen geassocieerd worden met WO I. Een viertal mogelijke afvalkuilen dateren uit de periode van de Eerste Wereldoorlog en zijn wellicht in verband te brengen met de aanwezigheid van Duitse barakken in de onmiddellijke nabijheid. Echter met uitzondering van een glazen fles, de verzameling kelkglazen en enkele onafgevuurde Duitse Mauser centraalvuur-patronen in één van de afvalkuilen werden er geen verdere mobiele vondsten aangetroffen die wijzen op het verblijf van Duitse militairen. 

Tot slot zijn er nog een groot aantal recente (65) en natuurlijke sporen (3). Deze houden vermoedelijk verband met het inrichten van de terreinen na WO I als landbouwgrond en oprichten van de school.

Het staal uit de onderste vulling van een Romeinse waterkuil is zeer rijk aan pollen. De pollensamenstelling bestaat voor het overgrote deel uit boompollen van diverse loofbomen en het algehele beeld weerspiegelt dat van een soortenrijk eiken-beukenbos. Els en es groeiden direct aan de waterkuil, getuige de aanwezigheid van klonten pollen van deze soorten. Ook blijkt uit het pollenonderzoek dat wilg lokaal bij de kuil voorkwam. Direct rond de waterkuil was tevens een redelijk diverse kruidige oevervegetatie aanwezig. In het water groeide onder andere een soort binnen de eendenkroosfamilie, wat een aanwijzing is dat het water relatief voedselrijk was. Mogelijk werd het water in nutriënten verrijkt door bezoek van grazend vee wat de waterkuil als drenkpoel gebruikte en hier mest achterliet. Op enige afstand van de waterkuil was grasland te vinden en mogelijk ook akkerland.