Het uitgevoerd proefputonderzoek kadert in het onderzoek naar de verdere ontwikkeling van het beschermde Oud Stadhuis en Oud Schepenhuis. Het onderzoek toont aan dat de archeologische sporen zeer goed bewaard zijn over de gehele oppervlakte van het Oud Schepenhuis en het Oud Stadhuis. Ze werpen een unieke blik op de ontstaansgeschiedenis van Maldegem.

Enerzijds werd een ruim spectrum aan bewoningssporen en anderzijds een de afbakening van het kerkhofareaal met 18 in situ inhumaties aangetroffen.

Het kerkhof wordt afgeboord door een voorganger van de kerkhofmuur waarvan de fundamenten zijn opgebouwd in veldsteen. Op basis van de aangetroffen vondsten binnen de verschillende kerkhofpakketten kan een datering van de 10de tot 15de eeuw naar voren geschoven worden, hoewel de aanwezigheid van oudere individuen zeker niet uit te sluiten valt.

Hoewel de beperkte omvang van de proefputten niet toe laten om een duidelijk afgelijnde fasering op te stellen, kunnen de aangetroffen bewoningssporen enigszins in verschillende periodes opgedeeld worden.

Een grote kuil kon op basis van de morfologie en de vondsten in de Romeinse periode gedateerd worden.

Verspreid over verschillende werkputten werden in de moederbodem kuilen aangetroffen waarvan binnen de contouren van het Oud Schepenhuis een dubbel palenkoppel mogelijk te identificeren is met de laatmiddeleeuwse houten voorganger van het schepenhuis of een ander (laat)middeleeuws houten woonhuis. Historische bronnen vermelden de oprichting van het Oud Schepenhuis in 1525. In die periode werd het centrum van Maldegem gekenmerkt door enkele hoeven in vakwerkbouw. Het Steen, de kerk, het schepenhuis en enkele huizen van notabele Maldegemnaren waren op dat moment de enige stenen gebouwen binnen het centrum. In de proefputten werden binnen de contouren van het Oud Schepenhuis minstens twee oudere vloerniveaus en verschillende nivellerings- en opvullingspakketten aangetroffen die wellicht een nieuw licht kunnen werpen op de bouw, herbouw en het gebruik van de verschillende kamers binnen dit gebouw. Mogelijk zijn restanten van houtskool en verbrande leem overblijfselen van vernielingen die uit historische bronnen gekend zijn.

In 1653 werd het Oud Stadshuis gebouwd als uitbreiding op het Oud Schepenhuis. Het werd gebouwd als conciërgewoning en herberg/afspanning met raadzaal voor het Oude Schepenhuis. Binnen het areaal van het Oud Stadhuis werd langs de straatkant een fundering aangetroffen die mogelijks als het restant van de historisch gekende laatmiddeleeuwse hoeve kan gezien worden. Tijdens het archeologisch proefputtenonderzoek werd binnen de zogenaamde kokkeuken onder minstens drie verschillende vloerniveaus een oven- of haardstructuur aangetroffen en ook de vermelde waterput op de binnenkoer werd vastgesteld langs de oostelijke zijde van de binnenkoer.