Tijdens de opgraving is een areaal van 5631 m² opengelegd waarbij bewoningssporen uit de volle middeleeuwen en nieuwe tijd aan het licht zijn gekomen.

De meeste sporen die tijdens het archeologisch onderzoek zijn aangetroffen dateren uit de volle middeleeuwen. Het gaat om paalkuilen, greppels, kuilen, een waterput en waarschijnlijk ook diergraven. Het grootste deel van de paalkuilen behoort toe aan een drietal incomplete gebouwstructuren. De waterput heeft hout opgeleverd waarmee een dendrochronologische datering mogelijk bleek. De boomstam waarvan de bekisting gemaakt is is gekapt in de winter van winter 1118/1119 na Chr. Het aardewerk uit de waterput wijst op een gebruik tussen 1100 en 1175 na Chr. De overige structuren uit de Volle Middeleeuwen zijn op basis van het aardewerk eveneens in de 12de eeuw te plaatsen. Enkele greppelstructuren lijken wel een langer gebruik te hebben gehad aangezien hier ook aardewerk en munten uit de Late Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd is aangetroffen. Bij het onderzoek van botanische monsters zijn resten van verschillende soorten cultuurgewassen en gebruiksplanten zijn herkend die verwijzen naar akkerbouw en tuinbouw. Tevens werd vee gehouden. Er was sprake van een vrij open landschap met grasland en in de omgeving was open water of een drassige plek aanwezig. Vanwege het incomplete karakter van de vindplaats door verstoringen uit latere tijden en het feit dat buiten het plangebied nog meer sporen uit dezelfde periode te vinden kunnen zijn, is een vergaande ruimtelijke analyse van de structuren waarbij erven aangewezen worden, niet mogelijk gebleken. Mogelijk heeft zich in het plangebied één groot gebouw bevonden met een waterput. Het gebouw is omgeven geweest door een greppel, die ook in latere tijden nog open gelegen hebben. Aan de zuidoost kant van het plangebied kan een tweede erf gelegen hebben dat deels buiten het plangebied ligt. In het noordelijk deel van het plangebied zijn eveneens veel paalkuilen gevonden waardoor hier misschien sprake is van een derde (incompleet) erf.

Uit een aantal structuren is vondstmateriaal afkomstig dat grofweg in de periode 1300-1600 na Chr. geplaatst moet worden. Ook uit sommige greppels, die al een datering in de Volle Middeleeuwen hebben gekregen, is materiaal geborgen uit de Late Middeleeuwen en/of Nieuwe Tijd. Deze greppels hebben klaarblijkelijk een lang gebruik gekend. Van de grote kuil in het noordoosten van het plangebied is de functie niet duidelijk; mogelijk betreft het een leem- of zandwinningskuil. De vondsten en de datering daarvan geeft aan dat binnen het plangebied ook een vindplaats aanwezig is die van na de Volle Middeleeuwen dateert. Het is echter onduidelijk of in deze latere perioden sprake is geweest van bewoning; de aardewerkvormen en functies verwijzen naar een gebruik op huishoudelijk niveau. Misschien zijn geen sporen van huizen gevonden omdat overgegaan is op een andere bouwwijze, waarbij de dragende palen op stiepen geplaatst zijn. Het kan echter ook zijn dat de sporen van bewoning die bij de vondsten horen zich buiten het plangebied bevinden.