Naar aanleiding van een geplande verkaveling werd het projectgebied aan een archeologisch vooronderzoek onderworpen. Om de aanwezigheid van een steentijdsite al dan niet te kunnen uitsluiten werd in een eerste fase een landschappelijk booronderzoek uitgevoerd. Het potentieel op de aanwezigheid van een steentijdsite leek minimaal zodat meteen overgegaan werd tot een proefsleuvenonderzoek. In de 4 sleuven en de 2 kijkvensters werden verspreid over het terrein 22 sporen geregistreerd, waarvan 12 paalsporen, vijf kuilen, twee greppels, een verstoring en een natuurlijk spoor. Verschillende van de vastgestelde paalsporen lijken deel uit te maken van gebouwstructuren. Eén van deze structuren betreft een spieker. Het aardewerk dat is aangetroffen en geïnterpreteerd werd als Eifelwaar (2de tot 3de eeuw na Chr.), doet een datering van de sporen vermoeden in de Romeinse tijd. Twee sporen, een kuil en een verstoring, zijn eerder te plaatsen in de nieuwe of nieuwste tijd. Een vlakdekkende opgraving was aangewezen.

De archeologische opgraving heeft nieuwe inzichten opgeleverd en kan de resultaten van het vooronderzoek verder bijstellen. Bij de uitgevoerde opgraving werden bewoningssporen vastgesteld uit de midden- of de late ijzertijd, de midden-Romeinse tijd, sporen uit de nieuwe en/of nieuwste tijd
en recente verstoringen.

De bewoningssporen uit de midden- of late ijzertijd bevinden zich in het noordoosten van het onderzoeksgebied. De resten uit de midden-Romeinse tijd komen verspreid voor binnen het onderzoeksgebied. Van de bewoningssite uit de midden- of de late ijzertijd is enkel een bijgebouw aanwezig binnen het onderzoeksgebied. Het aangetroffen erf uit de midden-Romeinse tijd omvat een woonstalgebouw, drie spiekers en een greppel die het erf afbakent, naast enkele kuilen. Het erf strekt zich verder uit buiten het onderzoeksgebied.

In zowel de midden- of late ijzertijd als de midden-Romeinse tijd stond bedekte gerst op het menu. In de metaaltijden werd daar broodtarwe en
mogelijk eenkoorn aan toegevoegd, wat in de Romeinse tijd plaats moest maken voor spelttarwe. In de Romeinse tijd is daarnaast ook lijnzaad aanwezig. In beide perioden is ook haver aanwezig, waarvan onduidelijk is of het de wilde of gecultiveerde variant betreft.