Binnen het projectgebied werden in totaal 9 sporen aangetroffen. Verschillende sporen konden echter worden toegewezen aan greppels die doorheen de verschillende werkputten gevolgd konden worden. Mits samenvoeging van deze sporen werden in totaal slechts 4 sporen gevonden.

Twee greppels lagen vrijwel geheel parallel met de huidige zuidelijke en noordelijke perceelgrenzen.Ze werden eveneens gekenmerkt door een gelijkaardige homogene licht blauwgrijze tot licht(bruin)grijze zandleemvulling. De zuidelijke greppel was met 104 cm wel iets breder dan de noordelijke greppel, die hoogstens 44 cm breed was. Enkel in de zuidelijke greppel werd een klein aardewerkfragment aangetroffen. Omwille van de uiterst beperkte omvang van het fragment, is het jammer genoeg niet mogelijk om een nadere determinatie toe te laten. De hardheid van het fragment doet vermoeden dat het eerder in de middeleeuwen of nieuwe tijd gedateerd kan worden. De parallelle ligging met de huidige perceelgrenzen doet wijzen eveneens op een verband met de bolle akker, waardoor vermoed kan worden dat de greppels ten vroegste uit de 15de/16de eeuw dateren.

Even ten noorden van de zuidelijke greppel werd een smal langwerpig spoor aangetroffen. Binnen de werkput was het ± 306 cm lang en had het spoor een maximale breedte van 25 cm. De vulling was vrijwel identiek aan deze van de greppels. Op basis van de smalle, langwerpige vorm kan vermoed worden dat het een landbewerkingsspoor (vermoedelijk ploegspoor) betreft. Wegens een gebrek aan artefacten kan dit spoor niet nader gedateerd worden.

In de uiterst noordoostelijke hoek van het projectgebied werd een laatste archeologisch relevant spoor aangesneden in de werkput. Aangezien het spoor zich nog verderzette naar het oosten toe, werd lokaal een kijkvenster aangelegd waarbij het spoor volledig blootgelegd werd. Het betrof een eerder rechthoekig spoor van 296 cm lengte en 173 cm breedte. In totaal was het spoor ongeveer 29 cm diep. De vulling kan algemeen omschreven worden als homogeen licht blauwgrijs zandleem. Binnen deze vulling waren echter meerdere houtskoolrijke laagjes aanwezig. Deze laatste bevatten meerdere grote houtskoolfragmenten. Langs de randen van de kuil was een duidelijke zone van verbrande zandleem aanwezig, wat duidelijk wijst op een verbranding in de kuil zelf. De combinatie van bovenvermelde factoren lijken te wijzen op een interpretatie als houtskoolmeiler.

Op basis van het anthracologisch onderzoek kan gesteld worden dat alle stalen afkomstig waren van eik. Op basis van 14C-onderzoek kon vastgesteld worden dat de houtskoolmeiler gedateerd kan worden in de midden-Romeinse tijd, meer bepaald tussen 120/122 en 234/235 n.C. met een mogelijke
verfijning tussen 154 en 209/213 n.C. De datering en vormtypologie sluiten hiermee aan bij andere waarnemingen in België en Nederland.