De sporen en structuren die opgegraven werden maken deel uit van een grotere nederzetting die zich meer naar het noorden uitstrekt. De selectie bevindt zich dus in de randzone van de nederzetting, op de zwakke helling van een zandrug in de richting van een ven. Op die plaats werden vooral activiteitenzones aangetroffen. Die bestaan uit een aantal klusters van gelijksoortige kuilen waarvan de inplanting verraadt dat zij samenhoren en gelijktijdig in gebruik waren. Sommige activiteiten hadden plaats in het open veld, maar één kuilencluster bevond zich in een overdekt gebouw. Vermoedelijk stond de nijverheid hier in verband met voedselbereiding. De meest zuidelijke werkplaats bestond in een eerste fase ook uit een aantal regelmatig naast en haaks op elkaar gerichte werkkuilen, maar werd in een tweede fase overbouwd door een een omheinde ruimte met een gelijkaardige oriëntatie en oppervlakte als de zone van de kuilen. Binnen de omheinde ruimte bevond zich een kleinere mogelijk overdekt gebouwtje. In dit gebouw werd niet gewoond. Vermoedelijk werd de werkplaats in openlucht vervangen door een omheinde werkruimte. Volgens de kenmerken van het aardewerk kan de nederzetting in de 7de eeuw v. Chr. worden gedateerd. Zij heeft ten minste gedeeltelijk een agrarisch karakter gehad. In de opvulling van twee kuilen werden gecarboniseerde graankorrels teruggevonden van gerst en tarwe, naast korrels van het geslacht haver, die mogelijk afkomstig zijn van echte haver. In het pollenspectrum van het ven is het landschap nog matig dicht bebost, zodat de akkers eerder kleinschalig zullen geweest zijn of verder weg lagen. Wel is het aandeel van grasland groot genoeg om graasgronden in de omgeving te situeren. Het ven kan ook benut zijn als drenkplaats. Aan de rand van het ven was de inrichting van de infrastructuur van de nederzetting eerder gericht op gespecialiseerde nijverheid en niet op het wonen. Eén van de activiteiten was vermoedelijk gericht op voedselbereiding. Lange tijd na het verlaten van de nederzetting werd het ven gedempt, waarbij ook de sporen die het dichtst bij het ven gelegen waren werden overdekt. Vermoedelijk gebeurde dat in de Romeinse periode, toen ook één van de grotere kuilen van de nederzetting opnieuw werd uitgegraven. Het huidige akkerdek dat al deze sporen en lagen bedekt kwam tot stand in de late middeleeuwen.