Tijdens het vlakdekkende archeologisch onderzoek werden voornamelijk sporen van landindeling of erfafbakening en drainage van het projectgebied aangetroffen die zich grosso modo in de 15de -16de eeuw laten dateren op de overgang van de late middeleeuwen naar de nieuwe tijd. Er werden geen duidelijke erven of andere archeologische structuren aangetroffen, op enkele diepere waterkuilen na. Er werden ook vondsten uit de Romeinse periode en de 13de eeuw aangetroffen maar deze vondsten zijn fragmentarisch en sterk verweerd, vermoedelijk gaat het om intrusief materiaal dat via bemesting van de bodem op de site terecht gekomen is van om een site of nederzetting in de ruimere omgeving.

De aanwezigheid van de aangetroffen agrarische off-site sporen en de afwezigheid van archeologische structuren valt vermoedelijk deels te verklaren door de nattere landschappelijke ligging nabij een beek in de pleistocene Scheldevallei. De gekende Romeins-middeleeuwse bewoningskern van Merelbeke ligt zuidelijker op de tertiaire getuigenheuvel die hoger, droger en vermoedelijk ook landbouwkundig interessanter en productiever was door de meer lemige eolische pleistocene afzettingen aldaar.

De aangetroffen sporen lijken bijgevolg eerder overeen te komen met de historische bronnen van een bebost Merelbeke met een definitieve ontginning in de 15de-16de eeuw. De toenemende bouw van buitenverblijven door Gentse families in de onmiddellijke omgeving heeft hierbij mogelijk ook een rol gespeeld.