Het geofysisch onderzoek, met name elektromagnetisch onderzoek, werd uitgevoerd op 21 augustus 2019. De meest oostelijke zone van het terrein bleek zowel oppervlakkig als dieper verstoord. Het westelijk deel was eerder oppervlakkig verstoord. In het centrale deel werden er enkele grotere anomalieën gedetecteerd die geïnterpreteerd werden als begraven puin en/of metaalafval.

Het landschappelijk booronderzoek werd uitgevoerd op 23 september 2019 met een edelmanboor met een diameter van 7 cm. Er werden 17 boringen geplaatst in een regelmatig grid met N-Z en O-W transecten. In 9 boringen werd een Bw horizont vastgesteld, in 4 boringen een A/C profiel en 4 boringen waren verstoord. In boring 3 werd een silex chip aangetroffen in de Bw horizont.

Het verkennend archeologisch booronderzoek vond plaats op 24 en 25 oktober 2019. Er werden 62 boringen uitgevoerd met een edelmanboor met een diameter van 15 cm. De meeste boringen werden gezet in een grid van 10 x 12 m. Ter hoogte van landschappelijke boring 3 ging men meteen over tot een grid van 5 x 6 m. De monsters werden nat gezeefd op een maaswijdte van 2 mm. Vooral de noordwestelijke hoek van het terrein kende een goede bodembewaring. Verdeeld over 24 boringen werden er 28 lithische artefacten aangetroffen. Voorts verzamelde men 58 fragmenten handgevormd aardewerk en 56 fragmenten overig aardewerk. Het lithisch materiaal bestond uit 3 afslagen, 1 kling, 20 chips, 1 werktuig, 2 brokstukken en 1 afslag-V. Het handgevormd aardewerk is neolithisch (zacht baksel, geglad en een magering met afwisselend organisch materiaal of kwarts/silex). Het waren gefragmenteerde wandscherven zonder een duidelijke versiering. De 26 overige scherven varieerden van recent industrieel wit tot Pingsdorf/Brunssum protosteengoed uit de 10e tot de 13e eeuw.

Van 13 tot en met 16 januari 2020 werden er 3 proefputten in functie van steentijd artefactensites uitgegraven. De 3 proefputten hadden een oppervlakte van 1 m² en werden verdeeld in kwadraten van 50 x 50 cm. Proefput 80 werd uitgegraven in 19 spitten van elk 5 cm dik. Proefputten 81 en 82 in 20 spitten van 5 cm. De zeefstalen werden nat gezeefd met een maaswijdte van 2 mm. In totaal werden er 208 lithische artefacten en 316 fragmenten handgevormd aardewerk gerecupereerd. De aantallen waren evenredig verdeeld over de 3 proefputten. De densiteit aan aardewerk was het hoogst in de onderste helft van het plaggendek. Dit kan wijzen op de aanwezigheid van een neolithisch loopoppervlak dat is opgenomen in de bouwvoor van de oudste fase van het plaggendek. In de plaggenbodem bevond zich ook recenter (vol middeleeuws tot post middeleeuws) aardewerk. 

Het proefsleuvenonderzoek werd uitgevoerd op 27 en 28 januari 2020. Er werden 14 proefsleuven van 4 m breed aangelegd in een geschrankt patroon. De proefsleuven hadden een O-W oriëntatie en een onderlinge afstand van 20 m. Er werd een kijkvenster voorzien ter hoogte van een concentratie neolithische sporen en een kijkvenster ter hoogte van een ogenschijnlijk lege zone. Zo werd 11% van het terrein onderzocht. Er werden 48 sporen geregistreerd. Een eerste groep sporen waren grote, recente verstoringen met plastic, metaal en bouwafval. Een tweede groep sporen waren sporen uit de Nieuwe en Nieuwste Tijd. Ze hadden een scherpe aflijning en een donkerbruine, zandige vulling. Sommigen bevatten baksteenfragmenten en/of steenkool. Een derde groep sporen waren grote, ovale sporen die op basis van hun vulling en de geassocieerde vondsten in het neolithicum werden gedateerd. De vondsten bestonden uit silex, handgevormd aardewerk, natuursteen en huttenleem. Een vierde groep sporen horen vermoedelijk ook in de prehistorie thuis.