In overeenstemming met de verwachting op basis van het vooronderzoek bracht de archeologische opgraving aan de Maurissenstraat te Wielsbeke sporen aan het licht van een vroegmiddeleeuws erf (ca. late 8ste – 10de eeuw), bestaande uit een bootvormig hoofdgebouw, vier vierpostige bijgebouwen en een waterkuil. Daarnaast werd nog een groot aantal paalkuilen aangetroffen waarin geen duidelijke structuren herkend konden worden. Quasi alle sporen kunnen op basis van het aangetroffen vondstmateriaal en van de gelijkaardige oriëntatie en spoorvulling aan eenzelfde vroegmiddeleeuwse fase worden toegeschreven. Het vondstmateriaal bestaat hoofdzakelijk uit aardewerk. Zowel handgevormd aardewerk, al dan niet verschraald met chamotte, als grijs gedraaid aardewerk komt voor. Alle aangetroffen randfragmenten zijn afkomstig van kogelpotten.  

De sporen clusteren zich voornamelijk in het noordelijke en westelijke gedeelte van de opgravingszone. Vermoedelijk strekt het erf zich echter nog verder uit in deze windrichtingen. Na de opgave van de vroegmiddeleeuwse site raakte het terrein in gebruik als landbouwgrond. Het westelijke deel van het plangebied werd daarbij in een relatief recent verleden tot op zeer grote diepte vergraven, waardoor geen archeologische sporen meer bewaard zijn in dit deel van het terrein.  

Naast vroegmiddeleeuwse sporen werden nog twee sporen van recente datum en enkele sporen van natuurlijke oorsprong geregistreerd.