Op basis van het proefsleuvenonderzoek werd eerst gedacht dat op de site resten van Romeinse bewoning aanwezig waren. De opgraving toonde echter aan dat het om een vroegmiddeleeuwse site gaat. 

De archeologische sporen omvatten paalsporen, waarvan een deel kan verbonden worden aan gebouwplattegronden, kuilen, onder meer zandwinningskuilen, vier waterkuilen, een gracht, restanten van beddenbouw, spitsporen en (recente) verstoringen. 

Het grootste aantal vondsten (aardewerk en dakpanfragmenten) is in de Romeinse periode te situeren, de aanwezige sporen kunnen op basis van de sporenconfiguraties en een vrij groot aantal 14C dateringen geplaatst worden in de vroege/ volle middeleeuwen. In de bewoningssporen kunnen twee fasen onderscheiden worden, een fase in de overgangsperiode merovingische/ karolingische periode, en een fase in de overgangsperiode naar de volle middeleeuwen. Aan beide fasen kunnen gebouwplattegronden, waterkuilen en waterputten en andere kuilen toegewezen worden. 

Een aantal aardewerkvondsten kan aan deze fasen toegewezen worden. Daarnaast zijn er ook aanwijzingen voor ambachtelijke activiteiten in de vorm van metaalslakken en restanten van ovenwanden gevonden.

Het pollenonderzoek op één van de kuilen toont een beeld van een vrij open landschap in de Merovingische tot Karolingische periode, met weinig bebossing en waarin grasland en heide belangrijke elementen waren. In de vallei van de Durme waren waarschijnlijk elzenbossen te vinden. Er zijn aanwijzingen dat rogge en mogelijk ook tarwe en/of gerst in de omgeving zijn verbouwd, en dat dit op het erf is verwerkt.