Genoemd naar het verdwenen station, in de nabijheid waarvan al vlug gebouwen met horecafunctie werden opgetrokken. De straat wordt niet aangeduid in de Atlas van de Buurtwegen (1845) en was in het nabije verleden een belangrijke verbindingsweg, een gewestweg.
Thans is het een gewone landelijke weg. Tussen huisnummers 90 en 92, achter oude beukenbomen verscholen, ligt een restant van het voormalige stationscomplex, het zogenaamde Beukennootje, één van de oorspronkelijk vier quarantainestallen die hier in 1895 werden opgetrokken.
CLAASSEN A., Achel in oude prentkaarten, Zaltbommel, 1972, nrs. 16, 34.
CLAASSEN A., Rond de oude en nieuwe straatbenamingen te Achel, Achel, 1960, p. 23.
DEGEEST M., Ontmoeting met Hamont-Achel, ons stadje vandaag, Hamont-Achel, 2001, p. 184-185, afbn.
Bron: PAUWELS D. 2005: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Maaseik, Kanton Neerpelt, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 19n2, Brussel - Turnhout. Auteurs: Pauwels, Dirk Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
