Een ruimte tussen de bebouwing langs de Zeedijk, in de jaren 1880 gekend als "Place Publique", rond de eeuwwisseling Iweinsplein genoemd, naar de eigenaar van een aanpalend pand. In de jaren 1920 fungeert het plein als miniatuurgolf, afgeschermd van de zeewinden door een sierlijk windscherm met een metalen geraamte en zadeldak met geglazuurde tegels. In de jaren 1950 heraangelegd met andere windvang en fontein; op 15 augustus 1964 ingehuldigd als Vissershuldeplein met het "Vissersmonument" op de plaats van de fontein. Omgevende bebouwing bestaat uit appartementsgebouwen in aansluiting bij de Zeedijk.