Van oudsher belangrijke uitvalsweg, vertrekkend vanuit het centrum naar het noorden, nagenoeg parallel met de Zenne. Nabij de dorpskern tot vóór kort gekenmerkt door meerdere, meestal schuin ingeplante boerenhuisjes, heden vervangen door nieuwe bouw (onder meer nummers 7-9) of sterk vervallen (nummers 40-42 tot krot verklaard per 1/9/1992); volgens kadastrale gegevens opklimmend tot vóór 1850. Bewaard bleven nummers 11, 15, 44: bakstenen breedhuisjes van één bouwlaag onder zadeldak. Op de Poppkaart (± 1860) zijn deze schuin ingeplante panden duidelijk zichtbaar. Verderop landelijk gebied met weiland, populieraanplantingen en enkele verspreide grotere hoeven; onder meer nummer 103 een sterk aangepaste oude kern, vermoedelijk opklimmend tot de 18de eeuw (zie onder meer steil zadeldak en volume), het perceel is nog onbebouwd op de kaart van J. Van Acoleyen van 1717 (kaartblad 8).

Nummer 100 met bewaarde paalschuur, volgens inplanting op de kaart van Vandermaelen (1854) eertijds deel uitmakend van Château de Ba(c)kx; de Poppkaart en de kadasterschetsen van 1874 vertonen een omgracht hof met nabij de toegang de nu nog gedeeltelijk bestaande gebouwen; de omgrachting verdwijnt circa 1920: sterk aangepaste hoeve met oudere kern, zie onder meer de sporadisch bewaarde zandstenen dorpels van gedichte muuropeningen; het hof zelf, eigendom van P.J. de Meester (1779-1841), burgemeester van Walem van 1810 tot 1830, en zijn echtgenote M.A. Backx (1782-1853) werd in de loop van de 19de eeuw door Fr. Jos. de Cannart d'Hamale (1803-1888) aangepast tot school en naderhand afgebroken (circa 1920), .