Westrode is een landelijk gehucht van Wolvertem, gelegen ten noordoosten ervan en vandaag grotendeels afgescheiden door de A12.

Hoewel de huidige parochie Westrode nog een zeer jonge bestaansgeschiedenis heeft verwijzen diverse archeologische vondsten al naar menselijke aanwezigheid in het neolithicum en de Romeinse periode. De oudste vermelding van Westrode zou opklimmen tot de 13de eeuw. Rode wordt in de toponymie vaak gebruikt als verwijzing naar woeste grond, ingenomen door bos of heide. Westrode was in oorsprong dan ook één groot bosgebied, ten westen begrensd door de Molenbeek, ten oosten door de Birrebeek.

In de 18de eeuw werd een groot deel van de bosrijke omgeving gerooid. Op de Ferrariskaart van 1770-1778 wordt het H(ame)au Westrode aangeduid als een kleine woonkern waarvan de bebouwing geconcentreerd is rond de Westrodestraat. Enkele verspreide hoeven waaronder het inmiddels verdwenen Hof te Nerom op de hoek van de huidige Neromstraat met de Bieststraat en het Hof Klein Nerom aan de Patatestraat. De situatie bleef nagenoeg ongewijzigd tot ver in de 20ste eeuw. Parochiaal werd Westrode in 1898 afgescheiden van Wolvertem en erkend als zelfstandige parochie. Tot vandaag bleef Westrode een beperkte woonkern met een doorsnee-basisbebouwing vanaf de tweede helft van de 19de eeuw. Door de aanleg van de verkaveling Pollareveld ten zuiden van het centrum in het laatste kwart van de 20ste eeuw is de wooncapaciteit er behoorlijk toegenomen.

Ten noordwesten van de kern, aan de andere zijde van de A12 en op de grens met Londerzeel liggen de resten van het omgrachte historische Hof te Voorspoel en Oudenhove, naar de vroegere lenen. Vandaag is het nog steeds omwalde domein gedeeltelijk gelegen op Londerzeel (Kerkhofstraat 145), gedeeltelijk op Westrode. Het ligt echter volledig ingeklemd in een bedrijventerrein. De oorsprong zou opklimmen tot de 13de eeuw; het betrof een versterkte hoeve met een motte en twee wallen, ter verdediging van de burcht van Londerzeel. Aanvankelijk bezit van de heren van Grimbergen, werd het later gedeeld met de abdij van Grimbergen. Doorheen de geschiedenis kende het goed vele eigenaars. Op de Ferrariskaart van 1770-1778 wordt een grosso modo ovale omgrachting weergegeven met vier vrijstaande volumes onder de benaming C(en)se Adenheven. Op de Poppkaart is het ensemble in twee gesplitst met als benaming Hof ter voed Spoel. Tot vandaag bleven aanzienlijke delen van de ruime omwalling bewaard; voorts resten nog twee parallel aan elkaar gelegen volumes (waaronder een 19de-eeuwse (?) langsschuur), volgens Lefèvre opklimmend tot de 18de of begin 19de eeuw. Het terrein, te bereiken via een ijzeren hek tussen eenvoudige bakstenen pijlers, mocht in het kader van de inventarisatie niet betreden worden.