Belangrijke intercommunale verbindingsweg die het noordwestelijke woongebied van Hoeilaart nagenoeg halveert van zuidoost naar noordwest. Op de Ferrariskaart (1770-1778) is de weg met hagen afgezoomd, volledig onbebouwd en omgeven door akkers. Het verloop bleef tot vandaag grosso modo bewaard en liep verder door het Zoniënwoud. Ook op de Poppkaart van halverwege de 19de eeuw is de straat nog volledig onbebouwd. De straat werd voor het eerst gekasseid in 1840. Op de topografische kaart van 1891 is er op het einde van de straat een concentratie van serres weergegeven; op de kaart van 1924 is een concentratie aan serres langs heel de straat duidelijk waarneembaar.

Vandaag bestaat de bebouwing hoofdzakelijk uit 20ste-eeuwse vrijstaande eengezinswoningen waaronder diverse serristenvilla's, afgewisseld door rijtjes gegroepeerde dorpswoningen. Slechts bij het begin van de straat nabij het centrum is er links een kort stukje lintbebouwing met voornamelijk eenvoudige arbeiderswoningen. Ook de nummers 125 tot 129 zijn voorbeelden van verzorgde arbeiderswoningen; ze werden kadastraal geregistreerd in 1900 in opdracht van Henricus Sohie-Van Ophem, de weduwe en kinderen, 'wijnstokkweeker'; het aanpalende nummer 123 hoort eveneens thuis in het begin van de 20ste eeuw, maar is iets rijker uitgewerkt.

Nummer 35 vertoont als serristenwoning een origineel volume in de vorm van een gekanteelde toren met sierlijke nokbalustrade. Het pand werd kadastraal geregistreerd in 1905 in opdracht van Jan-Baptist Timmermans-Denayer, beenhouwer. Op het ogenblik van de inventarisatie (zomer 2015) was de verbouwing aan de gang en was het interieur volledig ontmanteld. Nummer 18 is nog een voorbeeld van een serristenvilla uit het interbellum waarvan de karakteristieke luifel evenwel is verdwenen.

Nummer 38, de zogenaamde 'Woning Kumps' is een eenvoudige eengezinswoning naar een ontwerp van Huib Hoste van 1954; in de oeuvrelijst van Hoste, opgemaakt door Ann Verdonck op basis van veldwerk en literatuuronderzoek, kon de woning niet geïdentificeerd worden. Nummer 73 is een van de weinige, resterende voorbeelden van een rijwoning waarvan de gevel bekleed werd met cimorné, een techniek die vaak werd toegepast in de late jaren 1920 en de jaren 1930; in 1937 werd de aankoop en ‘nieuwe opbouw’ geregistreerd in opdracht van Jean Sohie-Janssens, politieagent.