Sedert 1976 noordoostelijke deelgemeente van Westerlo, oppervlakte: 653 hectare en 3.325 inwoners op 01/01/2000.

Oevel, met een reeds in 1315 vermelde schepenbank, behoorde tot de meierij Geel van het markgraafschap Antwerpen. Op bestuurlijk gebied ressorterend onder het Land van Geel dat in de loop der tijden behoorde aan verschillende adellijke geslachten: Berthout (vóór 1155-1366), van Hoorne (1366-1484), de Merode (1484-1601), van Wittem-van den Berg (1601-1640), van Lorreinen (1640-1761) en de Rohan (1761-1795), zie Westerlo/Zoerle-Parwijs.

Het altaar van Oevel kwam in 1189, door schenking van de Kamerijkse bisschop Roger van Wavrin toe aan de abdij van Tongerlo, die te Oevel veel bezittingen en tienden had en de parochie bediende vanuit de abdij zonder residerende priester. In 1511 werd de parochie verbonden met deze van Tongerlo en viel ze ook onder het "ius synodale". Vermoedelijk kreeg Oevel vanaf 1625 opnieuw een eigen, ditmaal residerende priester.

De sterke demografische groei van het eertijds agrarische Oevel is voornamelijk een gevolg van de inplanting van industrie op de strook tussen de E 313 en het Albertkanaal. Het industrieterrein Geel-Punt-Oevel dateert uit 1959-1966, sindsdien kwam er in de buurt van de opritten naar de autosnelweg een belangrijk winkelcentrum; markant punt is de vlakbij de autosnelweg gelegen watertoren van 1967. Urbanistisch resulteerde de bevolkingsaangroei in de creatie van nieuwe woonwijken in het derde kwart van de 20ste eeuw met uitbreidingen in het vierde kwart van de 20ste eeuw: Bloemenwijk, Nieuwland en Trienenkant. In de dorpskom verdween de oudere bebouwing en het kerkhof om plaats te maken voor de aanleg van het Sint-Michielsplein met aanplantingen en de nu ietwat geïsoleerde kerk. Landelijk oostelijk deel met verspreide hoevebouw in kern opklimmend tot de 18de eeuw. Bij de fusie van 1976 werd het deel van het grondgebied van Oevel ten noorden van het Albertkanaal overgeheveld naar Geel.