Van Carmersstraat naar Potterierei, met gekasseid wegdek. Huidig tracé vastgelegd bij Koninklijk Besluit van 21 mei 1869 en 2 augustus 1869. Oorspronkelijke naam "Pieter Celllestraat" zogenaamd naar een bewoner of eigenaar van een alhier gelegen uitgestrekt goed. Later geëvolueerd naar huidige naamgeving.

Het gebied is lang onbebouwd gebleven. Op het plan van Marcus Gerards (1562) weergegeven als een schaars bebouwde straat getypeerd door enkele woningen met bijhorende ommuurde tuinen doorlopend tot aan de Kruisvest. Aan westzijde ommuurde tuinen van het Seminarie, op de Poppkaart (1865) weergegeven als boomgaard, een nog bestaande bestemming tevens gebruikt als als weide. Dit straatbeeld blijft tot de tweede helft van de 19de eeuw grosso modo ongewijzigd. Onbebouwde percelen, van watergrachten doorsneden, fungerend als blekerijvelden voor het linnen. Ook locatie van tuinbouwbedrijven zoals onder meer "CH. SCHAEVERBEKE - LEYS. PLANTEN EN BLOEMEN" (nummer 124). Nummer 100 zijn de gebouwen van een voormalige haringrokerij. Naast nijverheidsfunctie ook sociale functie cf. "Rusthuis ter Potterie". "OP 13 NOVEMBER 1972 WERD DE EERSTE STEEN GEZEGEND/ DOOR MGR. E.J. DE SMEDT, BISSCHOP VAN BRUGGE/ INGEMETSELD DOOR DE HEER L. SERVAIS./ MINISTER VAN VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN/ EN DE HEER R. WAES VOORZITTER VAN DE COMMISSIE/ VAN OPENBARE ONDERSTAND". Ook de Godshuizen "De Schipjes" (nummers 136-158) sluiten bij deze sociale functie aan.

In de loop van de tweede helft van de 19de eeuw bouwen van eenvoudige bakstenen enkelhuizen, meestal opgevat als eenheidsbebouwing. De ene meer uitgewerkt dan de andere, en vaak met een blind venster boven de deur. Nummers 28-44 van 1888 met bepleisterde lijstgevels. Nummers 88-94 en 104-108 van rode baksteen met gebruik van geglazuurde baksteen voor de muurbanden en strekken. Nummers 96-98 van 1910, opgetrokken in plaats van een stal, met gebruik van gele baksteen voor muurbanden. In de loop van de 20ste eeuw oprichting van rijhuizen in weinig vernieuwende stijl, soms ter vervanging van oudere panden: nummer 56 vervangt in 1963 een lage woning met middenpuntgevel uit de 17de eeuw. In de loop van de tweede helft van de 20ste eeuw worden de braakliggende percelen aan de westzijde ingenomen door weinig vernieuwende nieuwbouw. In 1970 nieuwe verkaveling (zie Leestenburg, Papegaaistraat en Oost-Proosse). De oostzijde wordt sinds 1871 gedeeltelijk ingenomen door de gebouwen van het "militair ziekenhuis" vermoedelijk naar ontwerp van architect H. Beyaert (Kortrijk) en de ommuurde tuinen van het Groot Seminarie. Muur voorzien van twee grensstenen, één met Brugse b en ernaast een halve steen met een leeuw van het Proosse.