Stenen windmolen aan de oostelijke straatzijde met landschappelijk fraaie ligging op de Verrebekekouter. Oprichting van de Verrebeekmolen als aanvankelijk oliewindmolen door J.B. van Damme waarschijnlijk aangevat circa 1789 en mogelijk volgens jaartal 1803 op staart pas dan voltooid. Eind 19de eeuw gewijzigd in graanmolen. Na plaatsing van een elektrische motor (1919) nog in bedrijf tot 1938. Afname van de molenkap en gevlucht in 1953 leidde tot verder verval van de molen. Na voorlopige herstelling van de afdekking veroorzaakte een storm in 1983 zware dakschade; aanvankelijk geplande dakherstelling bleek ontoereikend en restauratie noodzaakte tot volledige ontmanteling van de Verrebeekmolen.

Restauratieplannen van 1992 door architect F. Ponnet (Gent). In 1994-1996 volledig heropgebouwd met medewerking van firma 't Gebinte Molenbouw (Erpe-Mere) naar model van de om bouwtechnische redenen voordien afgebroken molen.

Bakstenen grondzeiler waarvan de sterk conische ronde molenkuip afgedekt is door een streekeigen uidak (eiken leien); dakkapelvormige overstek boven de houten staart. Gevlucht met nieuwe geklinknagelde roeden. Merendeels vernieuwd houtwerk waaronder kroonwiel, maalkisten, luimechanisme. Herstelde gerecupereerde onderdelen zoals staande as, sporepot, sterrenwiel, regulator en elevator. Drie maalstoelen, twee steenkoppels afkomstig uit de steengroeve van La-Ferté-sous-Jouarre; uitrusting omvat voorts een buil, haverpletter en graanzuiveraar.