Kapel uit de 18de eeuw, gebouwd bij de Willibrordusput. Volgens de overlevering zou deze Willibrordusput een oude doopput zijn uit de tijd van de stichting van de abdij.

Het grondplan beschrijft drie traveeën met een driezijdige koorsluiting. Klokkenruitertje boven de laatste travee.

Roodgeschilderd bakstenen gebouw onder zadeldak (leien), op een gecementeerde plint. Overhoekse muizentandfries onder de dakrand. De voorgevel is voorzien van een aandak met vlechtingen en top- en schouderstuk. Smeedijzeren muurankers met krullen. Rechthoekig portaal onder houten latei; oorspronkelijk houtwerk en smeedijzeren hang- en sluitwerk. Twee kleine, rechthoekige vensters met kalkstenen latei en onderdorpel, voorheen beluikt; in de geveltop een getoogd venstertje met natuurstenen sluit- en aanzetstenen. In de zijgevels en het koor, smeedijzeren muurankers met krullen; getoogde vensters met mergelstenen onderdorpel en sluitsteen. Vóór de kapel twee linden.

Bepleisterd interieur overdekt door middel van een tongewelf met stucwerk (18de eeuw).

Mobilair: altaar van gemarmerd hout (eerste helft 18de eeuw), met een schilderij met voorstelling van de Calvarie.

Aangebouwd tegen het koor, de zogenaamde Willibrordusput, in de 17de eeuw Meeghdenput genaamd. Oorspronkelijk waarschijnlijk een doopput, mogelijk van heidense oorsprong.

Een gecementeerd bakstenen gebouwtje onder zadeldak (leien), op recente breukstenen plint. Rondboogvensters met smeedijzeren hek. In de voorgevel heeft het venster een oude, geprofileerde, kalkstenen dorpel. Put met bekleding van Maaskeien.