In de volksmond eertijds zogenaamd de "Vuurmolen". Ten dele ingebouwde bakstenen molenromp met boven elkaar geplaatste, ten dele gedichte muuropeningen als overblijfsel van een bovenkruier, uit het midden van de negentiende eeuw.

In 1850 kreeg Paulus De Ridder, molenaar van beroep, toelating om hier een windmolen op te richten voor het malen van koren; in 1870 werd een stoommachine geplaatst om ook in windarme periodes te kunnen malen. In 1896 werden de molen en het bijhorende hof zwaar door brand geteisterd; er werd toen volledig overgeschakeld op de drijfkracht van een stoommachine, zie benaming, en de molen bleef zonder kap en wieken. In 1909 werd overgestapt op een gasmotor, later een elektromotor; vanaf 1961 werd de maalderij stopgezet. Naar verluidt bleef een gedeelte van de maalinrichting bewaard.