Domein Waalborre, heden openbaar park, met voormalig kasteeltje (nummer 20, 28), portierswoning (nummer 22) en onderkomen voor de hovenier (nummer 24).

In 1912 bouwde Karel Alexander de Vis op een 4,5 hectare groot terrein in het Waelborreveld, volgens het kadaster Waerborreveld, een grote "cottage", meer bepaald een villa met kasteelallures, omgeven door een "lusthof"; de constructie werd ingetekend op het kadaster in 1913. Het domein kreeg trouwens alle componenten van een traditionele buitenplaats uit het begin van de twintigste eeuw aan de rand van een verstedelijkte dorpskern. Aan de oostelijke rand van het domein werden de dienstgebouwen opgetrokken: een portiersloge, kadastraal geregistreerd in 1912, en een hovenierswoning met garages, ingetekend op het kadaster in 1913; de moestuin werd aangelegd in de noordelijke hoek, waar tegen de tuinmuur ook een aantal serres werden gebouwd; de boomgaard, in de kadastrale legger aangeduid als lusttuin, besloeg 85 are en lag ten westen van de moestuin. De toegang lag in de as van de Bergestraat naast de portierswoning.

Na lange onderhandelingen droeg de familie de Vis in 1966 haar eigendom van 60 hectare, bestaande uit het kasteel en een wandelpark over aan de gemeente met de bedoeling in deze omgeving een groot sportcentrum op te richten, terwijl de hoveniers- en portierswoning zouden ingericht worden voor de jeugddienst. Na de aankoop van het domein door de gemeente verdween het nutsgedeelte in de noordelijke hoek aangezien de noordelijke grens ongeveer dertig meter verschoven werd voor de aanleg van de Parklaan; de boomgaard werd na 1970 verkaveld voor woningbouw en het kasteel, gemarkeerd door pseudo-vakwerk en verspringende volumes, werd naar ontwerp van architect C. Ebrard ingericht als restaurant en uitgebreid met een gevelbrede veranda aan de zuidzijde, waardoor het oorspronkelijke uitzicht ernstig verstoord werd. Ook de bepleisterde en beschilderde portiers- en hovenierswoning, beide onder mansardedak, vertonen pseudo-vakwerk en de karakteristieke volumewerking; in april 2004 werden de restauratiewerken aan de hovenierswoning beëindigd; eerlang zal ze gebruikt worden als kamphuis en als polyvalente ruimte. De portierswoning is in gebruik voor de speelpleinwerking. Niettegenstaande het relatief gering architecturale belang is het gebouwenbestand wel typisch voor de smaak van de toenmalige beter gesitueerde burgerij; het park aangelegd in een romantische stijl met enkele formele geometrische elementen omvat ook een lusttuin die bestaat uit een grote open vlakte ten zuiden van de villa, omringd door een gordel van dichte beplantingen en een perifeer pad. Het park herbergt trouwens een zeldzame collectie houtige gewassen waardoor het bij Ministerieel Besluit van 8 december 2000 beschermd werd als dorpsgezicht; vierentwintig bomen werden afzonderlijk beschermd als monument.