De voormalige windmolen is gelegen aan de grens met Nederland (IJzendijke), in een poldergebied voor het eerst ingedijkt in 1546 en definitief drooggelegd in 1614. De molen werd volgens het kadasterarchief gebouwd op cijnsgrond in 1872 door Julie Bogaert uit Oostende en molenaar Leonard Claeys uit Watervliet. Molenaar L. Claeys plaatste in 1892 een stoommachine. Volgens het kadasterarchief werd de molen in 1920 eigendom van molenaar Henri Waelput-D'Hooghe uit Drongen. In 1924 liet hij de windmolen ontmantelen; de typische stelling en de kap met de wieken werden verwijderd. De molen bleef verder als stoommaalderij in gebruik tot 1945. De molen werd later aangekocht door J. Arents-De Mey, die het huis en de bijgebouwen, onder andere een vroegere vlasschuur grondig renoveerde. 

Van de voormalige stellingmolen rest nu alleen de indrukwekkende getailleerde conische molenromp van baksteen, een eerder uitzonderlijk type in de regionale molenbouw. De vijf zolders hoge molenromp meet circa 15,80 meter. De molenromp vertoont sporen van beschildering en cementbekleding. De typische rondboogvenstertjes op de verdiepingen zijn geschrankt in de muren geplaatst. De twee getoogde doorritpoorten in elkaars verlengde aan de oost- en de westzijde zijn aangepast ten behoeve van een herbestemming. Ook het volledige interieur is verbouwd.

Het aan de straat en dicht bij de molen gelegen molenaarshuis en het lage bedrijfsgebouwtje ernaast zijn grondig aangepast en gerenoveerd. Het witgeschilderd bakstenen woonhuis telt drie traveeën en één bouwlaag onder een zadeldak met pannen, later vergroot met aangebouwde keuken. Voorgevel met dubbelhuisopstand. Rechthoekige vensters met vernieuwd schrijnwerk. Centrale rechthoekige deur gevat in een omlijsting van gesinterde bakstenen met recht waterlijstje. Binnenshuis grotendeels vernieuwd met behoud van overwelfde kelder en trapje naar opkamer van gesinterde bakstenen en de bruingeschilderde balklaag.