Links van huisnummer 91 gelegen romp van de zogenaamde "Doornmolen", op het hoogste punt van Ingelmunster (circa 38 meter); naamgeving mogelijk naar "Cense ten Doorne" iets meer ten noorden op de Ferrariskaart (1770- 1778). Oprichting van een houten staakmolen - een graan- en oliemolen - na het verkrijgen van een octrooi in 1772. De in 1817 herbouwde staakmolen wordt in 1856 vervangen door een stenen stellingmolen. Na een brand in 1883 wordt de molen niet meer hersteld, wel zou nog een mechanische maalderij ingericht zijn.

Circa 21 meter hoge romp van 1856, gelegen op de molenberg afgezoomd met Canadapopulieren en een meidoornhaag. Deze bakstenen stellingmolen had zes zolders met stelling ter hoogte van de derde zolder zie de dubbele rij stellinggaten. Schuin boven elkaar gestelde muuropeningen: korfboogpoort en meestal dichtgemetselde rondboogvensters en - deuren; strekken met platte laag van afgeronde steentjes en druiplijst van smalle gesinterde steentjes. Links van de poort, twee gietijzeren ringen om paarden aan vast te maken (eveneens sporen rechts van de poort). Ter hoogte van de vroegere stelling, twee schuin getrokken schoorstenen voor de vuring van de olieslagerij. De binneninrichting is volledig uitgebroken; op 9 meter hoogte is een betonnen vloerplaat gegoten (zie destijds zendmast van lokale radio).

Ten oosten van de molen, zogenaamde "Doornmolenhoeve". Kleine hoeve met lage losstaande bestanddelen, L-vormig opgesteld rondom een onverhard erf. Verankerde baksteenbouw onder licht gebogen zadeldaken (Vlaamse en mechanische pannen). Erftoegang ten zuidwesten via landweg en gietijzeren hek.

Ten oosten, boerenhuis met naar verluidt behouden balk waarin jaartal 1773, doch huidig uitzicht uit de tweede helft van de 19de eeuw. Zeven traveeën en anderhalve bouwlaag (nok parallel aan de straat); de halve verdieping is toegevoegd, zie verhoogde zijgevels met vlechtingen. Rechthoekige en licht getoogde muuropeningen onder strek van helrode bakstenen; alternerend blinde en niet- blinde venstertjes op de halve verd. Vernieuwd houtwerk.

Ten zuidoosten, dicht bij het boerenhuis, klein nutsgebouw (nok parallel aan het huis) uit het vierde kwart van de 19de eeuw gemarkeerd door gestileerde windborden en gootlijsten. Ten noorden, lange, sterk verbouwde stal uit de tweede helft van de 19de eeuw en dwarsschuurvleugel (nok loodrecht op het boerenhuis). De dubbele rij vlechtingen en lichtgleuven in de rechter zijgevel wijzen op een oudere kern.

Dichter bij de molen, naar verluidt voormalig wagenhuis uit de tweede helft van de 19de eeuw (nok loodrecht op het boerenhuis), nu verbouwd tot koeienstal. In de twee linkse traveeën, dichtgemetselde rondboogvenstertjes met strek en platte laag van gesinterde baksteen. De linker zijgevel is verhoogd opgetrokken, zie dubbele vlechtingen; dichtgemetseld uilengat in de geveltop.