De oudste vermelding getuigend van de aanwezigheid der witzusters te Tienen dateert van 1391. Het klooster werd sterk beschadigd tijdens de inneming van de stad in 1607; de kerk en de conventgebouwen dienden nadien grondig hersteld.

In 1798 werden de goederen der religieuzen onder de hamer gebracht; de kerk werd nogmaals verwoest, de bruikbare gebouwen werden in particuliere woningen onderverdeeld, en daartoe aangepast einde 18de-begin 19de eeuw. Gespaard gebleven gedeelte met kern uit de 17de of vroeg 18de eeuw, aansluitend bij de traditionele stijl.

Behouden sporen in de noordvleugel: westgevel voorzien van uitspringende sokkel met afschuining, speklagen, hoekstenen en dichtgemetselde kruisramen. De achtergevel van de oostvleugel vertoont dubbele ontlastingsbogen.