Bij de neogotische wederopbouw van 1846 bleven van de voormalige kerk bewaard: de ijzerzandstenen toren, voorzien van zijn portaal en een venster, bekroond met een met hogels versierde druiplijst, en eveneens de westgevel van de brede zijbeuken (laatgotische stijl, 16de eeuw).
Mobilair. Schilderijen in het koor (17de en 18de eeuw); enkele gepolychromeerde houten beelden onder meer een gotische Calvarie (16de eeuw) en Sint-Rochus (18de eeuw).
Sint-Antoniusaltaar (17de eeuw) en Louis XVI-lambrisering (vierde kwart 18de eeuw); gotische doopvont (circa 1508).
Bron: GENICOT L.F., VAN AERSCHOT S., DE CROMBRUGGHE A., SANSEN H. & VANHOVE J. 1971: Inventaris van het cultuurbezit in Vlaanderen, Architectuur, Provincie Brabant, Arrondissement Leuven, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 1, Luik.
Auteurs: Genicot, Luc; Van Aerschot, Suzanne; de Crombrugghe, Anne; Sansen, Hadewych; Vanhove, Jacqueline
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Je kan deze tekst citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Parochiekerk Sint-Petrus [online], https://id.erfgoed.net/teksten/42695 (geraadpleegd op ).