Basilicaal gebouw met blinde hoofdbeuk van drie traveeën waarvan de kern schijnt op te klimmen tot de middeleeuwen (romaans) en aangepast werd in classicistische stijl bij de wederopbouw van de kerk in 1770-1772 (jaartallen onder het wapen boven de ingang en op de makelaar). Uit laatstgenoemde periode dateren de bak- en zandstenen gedeelten: de slanke ingebouwde westtoren, de door middel van vier steekboogvensters verlichte zijbeuken, het stuctongewelf boven de middenbeuk, het koor met polygonale sluiting en de oostsacristie.

Mobilair. Schilderij boven het zuidzijaltaar (18de eeuw); verscheidene beeldjes met folkloristische inslag: Sint-Lambertus, Sint-Rochus, Sint-Donatus in de beuk, Sint-Antonius in het koor (16de en 17de eeuw); gotische kapitelen met loofwerkversiering gebruikt als wijwatervat (13de-eeuws?); barokpreekstoel (1665); portiekaltaar en hek in barokstijl (circa 1770).