Genaamd naar de bezitters tijdens de 15de eeuw, wordt het goed in de loop van de 16de eeuw eigendom van de familie de Locquenghien, in 1656 wordt het gekocht door Laurentio Willemijns, nadien verandert het nog meermaals van eigenaar, om in de loop van de 19de eeuw bezit te worden van de familie Powis.

Het eigenlijke kasteel was gelegen bij de kerk en werd midden 19de eeuw afgebroken; in 1944 werd de rentmeesterswoning die als kasteel was ingericht, vernield en sedertdien werden de overblijvende aanhorigheden tot woning verbouwd.

De vier voormalige hoektorens en de F-vormige resterende vleugel geven de plattegrond aan van het vermoedelijk uit vier vleugels bestaande neerhof; van de overige gebouwen zijn geen sporen meer.

Vierkante, drie verdiepingen hoge torens bekroond met een ingesnoerde naald met kleine peerspits (leien), mogelijk 15de- of 16de-eeuws. Zandsteenbouw in breuksteenverband voorzien van schietgaten; kleine vensters en rondboogdeuren van zandsteen; in de rechtertoren aan de straatkant een aanzet van een poortstijl(?) naast een rondboogdeur.

Woon- en dienstvleugel met één bouwlaag en zadeldak (leien), met dakkapellen, grotendeels resulterend van de naoorlogse aanpassing.

Breuksteenbouw van zandsteen, voorzien van een van het kasteel afkomstige wapensteen met leus "Love and Faith". Alle muuropeningen zijn recent, op een rondboogpoort met imposten en sleutel in de achtergevel na.

Aan de Steenwagenstraat is het domein gedeeltelijk afgebakend door een breukstenen omheiningsmuur en tevens blijven een aantal olmen over de vroegere ingangsdreef.

Talrijke dorpswoningen in de omgeving bewaren muurpanden van plaatselijke zandsteen, waarvan in het omliggende talrijke groeven, zogenaamde "Diegemse steen", werden geëxploiteerd.