Voormalig Bogaardenklooster. Heden Kasteel de Grunne. Stichting van een door Penitenten te onderhouden fundatie wordt vermeld in 1487, na de oprichting van een kapel in 1474 door W. van den Heetvelde en A. van Coudenberghe. Een figuratieve kaart van 1762 toont een eenvoudig U-vormig geheel, dat verwantschap vertoont met de bestaande gebouwen. Sedert de Franse Revolutie meermaals verkocht, wordt het goed einde 19de eeuw verworven door de familie de Grunne.

Heden gaat het om een ommuurd, boomrijk park met een U-vormig kasteel van twee bouwlagen afgedekt met schilddaken (leien), in kern daterend uit de 18de eeuw; aangepast einde 19de eeuw, onder meer kregen de gevels aan de parkzijde rond 1870-1880 een neorococoversiering van stuc, die in de rechtervleugel na brand in 1942 werd gedecapeerd, en werd er in 1898-99 een kleine uitspringende kapel toegevoegd, en later nog een bijgebouw met arcade in het verlengde van de linkervleugel. Heden is herinrichting in meerdere appartementen aan de gang.

Op de oude kern wijzen: de zichtbare zandstenen onderbouw, en een rest van een afgeschuinde plint, in de niet bepleisterde gevels, doch voornamelijk de ordonnantie en inrichting van het interieur: de brede, doorlopende kloostergang aan de binnenplaatszijde, het plaveisel, de schouwen, stucplafonds en deuren, daterend uit de 18de eeuw.

Bij de ingang, voormalige hoeve, rond 1955 aangepast en verbouwd tot woning. Witgeschilderde gebouwen van baksteen met schilddak (pannen) gegroepeerd rondom de geplaveide binnenplaats. De voormalige stalvleugel behoudt een oudere kern, mogelijk 17de- of 18de-eeuws: een rondboogpoort met negblokken, imposten en sleutel van zandsteen, en drie rechthoekige dakvensters van zandsteen, met puntgevel, top- en schouderstukken van baksteen.