Vermelding van een altaar te Impde in het tweede kwart van de 12de eeuw; afhankelijk van Meuzegem gedurende het hele ancien régime; zelfstandige parochie vanaf het begin van de 19de eeuw, gevolgd door de vergroting (volgens sommigen de oprichting) van de kerk in 1839.

Inplanting op een heuvelhelling middenin het ommuurd kerkhof. Eenvoudig éénbeukig schip van drie traveeën en smaller koor van twee traveeën met vlakke sluiting, geflankeerd door twee sacristieën.

Neoclassicistisch getint gebouwtje met volledig gecementeerde gevels wat een nauwkeurige ontleding onmogelijk maakt.

Westgevel met voorportaal en korte, uitstekende vierkante toren onder naaldspits; eenvoudig beukvolume onder flauw hellend zadeldak (leien) en lager koor met gelijksoortige bedaking tussen de korte lessenaarsdaken boven de sacristieën.

Vermeldenswaardig zijn de omlopende afgeschuinde plint van zandsteen en het korfboogvormig westportaal met afgeschuinde hoek- en boogstenen, die beide zouden kunnen wijzen op een oudere kern.

Kleine rondboogvormige westvensters en grotere in de koor- en beukgevels, voorzien van arduinen lekdrempels en metalen roedeverdelingen.

Schip en koor zijn overwelfd met een ingedrukt tongewelf steunend op schijnribben en consoles met neogotische inslag.

Mobilair. Neoclassicistisch hoofdaltaar met schilderij van de patroonheilige (tweede-derde kwart van de 19de eeuw); eigenaardige, classicistisch getinte biechtpreekstoel.