Van de waterburcht met binnenplaats waarvan J. Le Roy (1699) een gravure toont blijft slechts de voorburcht met ringgracht over. Zichten van 1943 tonen nog een twee verdiepingen hoge kasteelvleugel in een bomenrijk domein, sedertdien werd het domein "geürbaniseerd" en het kasteel vervangen door een qua verhoudingen niet erg geslaagde constructie met mansardedak (leien), die dienst doet als cultureel centrum.

Ingangstoren daterend uit de 15de eeuw; zandstenen constructie met een tentdak (roofingbekleding, voorheen leien), een kroonlijst op vierkante modillons, en een mooi afgewerkte schoorsteen.

In de voorgevel flankeren deze twee torens met kegeldaken de rondboogdoorgang; hun hoge sokkel, afgewerkt met een puilijst op kraagstenen, is uitgehold met een rondboognis en een kwartrondboognis en is voorzien van een spitsboogdoorgang naar de wallen; vierkante venstertjes onder zandstenen ontlastingsboog op de eerste woonlaag, kloosterkozijnen en schietgaten op de tweede. Het vierkante middendeel heeft op de eerste woonlaag gelijkaardig overspannen muuropeningen; de tweede woonlaag, met licht overkragende voorgevel op korbelen, is voorzien van een kruisen een kloosterkozijn; laatstgenoemde werden aangebracht in de loop van de 17de eeuw zodra het slot zijn typisch verdedigingskarakter verloor.

Binnenin is de tweede verdieping overwelfd met een zevendelig kruisribgewelf op bewerkte kraagsteentjes, en met koepels in de torens. De bovenste verdieping is ingericht als woonruimte met vensterbanken, een latrine en een stookplaats; houten zoldering gedragen door een constructie van moerbalken met geprofileerde sloffen op kraagstenen, in de vorm van een Andrieskruis met Antoniuskruis tussenin. Dakgebint met telmerken.

Op de hoek van de Kerktorenstraat en de Van der Aastraat resterende zandstenen omheiningsmuur en vierkante hekpijlers van zandsteen behorend tot de vroegere kasteelmuur.