De kerk van Sint-Juliaan is gelegen langs de Brugseweg. Links ervóór staat het oorlogsgedenkteken en een vredesboom. Bij het kruispunt met de Sint-Juliaanstraat staat een informatiebord.

De vredeseik en het informatiebord herinneren aan de gevechten bij Kitchener's Wood tijdens de nacht van 22 op 23 april 1915, toen het Canadese '10th Battalion (2nd Canadian Infantry Brigade)' en '16th Battalion (3rd Canadian Infantry Brigade)' als eerste in de tegenaanval gingen na de Duitse gasaanval van 22 april 1915 (het begin van de Tweede Slag bij Ieper en de eerste chemische aanval uit de geschiedenis). Als waardering hiervoor werden zij een eikenblad als insigne toegekend na de oorlog.

Tijdens de eerste oorlogswinter werd het “Wijngaardbos”, een eikenbos tussen de Wijngaardstraat, Bruine Broekstraat en Peperstraat in Sint-Juliaan, gebruikt om Franse troepen te herbergen en voorraadplaatsen voor o.m. munitie aan te leggen. Er stonden ook veldkeukens, waardoor het bos een nieuwe naam kreeg: "Bois des cuisiniers". Na de eerste gasaanval van 22 april 1915 konden de Duitsers het bos veroveren. In april 1915 namen de Britten de sector over en vertaalden ze de naam van het bos letterlijk naar "Kitchener's Wood". Later meenden zij dat de oorsprong hiervan lag bij Lord Kitchener, Minister van Oorlog. De hele oorlog door zou het bos een versterking blijven, maar van het bos zelf bleef bij de wapenstilstand weinig over.

De Canadese 10de en 16de bataljons hadden enkele uren na de gasaanval het bevel gekregen om vanuit Mouse Trap Farm (langs de Hoge Ziekenweg) een tegenaanval te starten in de richting van Kitchener's Wood. Het bos, dat een Britse batterij zware artillerie huisvestte, was na de gasaanval door de Duitsers moeizaam veroverd. De Canadezen werden bij de tegenaanval geholpen door de regimenten van ‘Bucks’ en ‘Yorkshire’ en het 7de Regiment Zouaven.

De eerste Duitse loopgraaf, en daarna bijna heel het bos, kon veroverd worden. Wegens de grote verliezen en het feit dat men aan drie kanten omsingeld werd, werd tegen de ochtend beslist om zich terug te trekken. De eerste linie werd nu wel stevig bemand. Uiteindelijk zou men die dan toch moeten prijs geven aan de Duitsers. De geleden verliezen bij de 2 Canadese bataljons zouden bijzonder zwaar zijn.

De volgende weken zouden de Duitsers de "Salient" systematisch oprollen.

De drie ‘vredeseiken’ werden hier op 26 april 1990 geplant: 2 bij de vluchtheuvel aan het begin van de Sint-Juliaanstraat (later verwijderd) en 1 links vóór de kerk. Er kwam ook een informatiebord bij. De eiken werden geplant tijdens een plechtigheid met afgevaardigden van het Canadese 16de bataljon, Belgische oud-strijders, het gemeentebestuur en kinderen van de Vrije Basisschool Sint-Juliaan. Ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van de gasaanvallen kwam hier voor het eerst een delegatie van het 16de bataljon op bezoek. Dit was de start van de verbroedering tussen het regiment en de Vrije Basisschool van Sint-Juliaan. Sindsdien komt bijna jaarlijks een delegatie uit Canada naar Sint-Juliaan.