Zogenaamd naar het verdwenen aan de overzijde van de beek te situeren kasteel van de heerlijke familie Oyenbrugghe (gravure in Castella et Praetoria van J. Le Roy). Voormalige watermolen op de Maalbeek, in kern opklimmend tot de 17de eeuw(?) doch sterk aangepast en niet langer in bedrijf. Bak- en zandsteenbouw. De oorspronkelijke constructie ten zuidwesten is heden aan beide kanten ingebouwd in een L-vormig gebouw. In de noordgevel (erfzijde) resten er: een breukstenen onderbouw, een rondboogpoort van zandsteen naar de molen (houten inrichting behouden), twee kleine venstertjes van zandsteen met kwartholle posten, negblokken en uitspringend middenkalf, en de hoekstenen van de vroegere zijgevel. In de oksel, een vierkant uitspringend gedeelte van zandsteen, overblijfsel van een vroegere traptoren(?). Aan de beekkant (zuidgevel), sporen van de oorspronkelijke zandsteenbouw, van een deur met kwartholle stijlen en negblokken en van kloosterkozijnen. In de westgevel, een bewaard schouderstuk, een topvenstertje van zandsteen en sporen van vlechtingen van de oorspronkelijke zijgevel. Overige muren van witgekalkte baksteen met gepikte plint en voorzien van recente muuropeningen. Een bakstenen muur sluit aan de noordkant de ruime geplaveide binnenplaats af. Ten oosten, karrenhuis (nok loodrecht op straat) met zadeldak (pannen), uit de 19de eeuw; baksteenbouw geritmeerd door rondboogarcaden met pijlers van baksteen. Haaks erop, bakstenen langsschuur met schilddak (pannen) en een dichtgemetselde inrijpoort.