Tot aan WOI waren er twee windmolens te Lampernisse: de Sint-Jansmolen en de Lettenburgmolen. De Lettenburgmolen stond nabij het kruispunt van de Burgweg met de Grote Beverdijkstraat. De molen was gebouwd in 1639, maar werd in de Eerste Wereldoorlog vernield.

Oostkerke was het laatste dorp dat de militairen op hun tocht van de kantonnementen Alveringem, Lampernisse of Eggewaartskapelle naar het front passeerden.

De herberg op het kruispunt Lettenburg was omgebouwd tot een primitieve verbandpost. Verplegers dienden er de eerste verzorging toe. Bij het gebouw stonden ambulances klaar om de gewonde soldaten zo vlug mogelijk naar een veldhospitaal te vervoeren.

Vanaf juli 1917, toen de sector Diksmuide (Kaaskerke) door de 1ste Legerdivisie verdedigd werd, werd de werking en organisatie van de Service de Santé herzien. De medische post op de Lettenburg fungeerde nu als evacuatiepost voor de noordelijke sectie van de sector Diksmuide. Hier werden de gewonden vanuit de hulpposten aan het front opgevangen en verder 'gesorteerd'. Gevallen met buikwonden en erge bloedingen werden van hieruit naar de Sint-Jansmolen bij Lampernisse gebracht. De 'gewone' gewonden worden vanaf de Lettenburg of Oude Barreel naar Fortem gevoerd.

In een weide naast de herberg werd een begraafplaats aangelegd. Tegen een muur van de herberg stonden soms open doodskisten: wie langs dit kruispunt naar de loopgraven trok, kon er moeilijk naast kijken.

• DEBAEKE S. 2003: Het drama van de Dodengang. De hel van het IJzerfront, Koksijde.