Classicistisch gebouw, gelegen te midden het kerkhof, opgetrokken in 1776-77 door de abdij van Vorst (chronogram en abdiswapen in de westgevel), ter vervanging van een middeleeuws kerkje.

Baksteenbouw met verwerking van hardsteen en van ijzerzandsteen voor de plint. De plattegrond beschrijft een nagenoeg ingebouwde westtoren, en een driebeukig schip uitlopend op een koor met driezijdige sluiting.

De toren met helmbekroning is voorzien van steekbooggalmgaten; westgevel met een rondboogdeur ingeschreven in een rechthoekige omlijsting, onder een steekboogvormig westvenster.

Blind middenschip geritmeerd door Dorische zuilen en scheibogen; verlichting door middel van steekboogvensters in zijbeuken en koor.

Mobilair. Schilderij met Kruisiging, op het hoofdaltaar, toegeschreven aan Otto Venius (17de eeuw), schilderij met Onze-Lieve-Vrouw op het zuidaltaar (circa 1600). Meerdere sculpturen: gestoffeerde Madonna (18de eeuw), Onze-Lieve-Vrouw met Kind (16de eeuw), Sint-Anna-ten-Drieën (16de eeuw), Sint-Antonius (circa 1500), Genadestoel (circa 1500).

Renaissance hoofdaltaar (17de eeuw) en barok noordzijaltaar, afkomstig van de abdij van Ninove, barok zuidaltaar (17de eeuw); meubilair uit de 18de eeuw: lambrisering (1784), koorgestoelte, biechtstoelen (1779), orgelkast (1765), communiebank en kansel (circa 1777); doopvont van arduin (circa 1600) met koperen deksel; grafstenen van pastoor P. De Mol (+ 1788), van M. Thienpont (+ 1646) en A. Breusegem (+ 1658), en van M. van Borghem.