Molen, gelegen op de molenkouter, een kleine heuvel ten noordwesten van de kerk. Ronde stenen korenwindmolen van het belt- of bergmolentype, gebouwd in de tweede helft van de 19de eeuw (volgens kadastergegevens van circa 1884, volgens literatuur van 1906) op de plaats van een vroegere houten staakmolen die minstens uit de 16de eeuw zou stammen (zie penningcohieren van 1571) en eigendom was van de prinsen van Gavere, (laatste was de heer Pignatelli). Eind 18de eeuw werd de molen openbaar verkocht als nationaal goed. Toevoeging van een stoommaalderij midden 19de eeuw. De nieuwe molen heeft met windkracht gemalen tot 1953 met tezelfdertijd een elektrische maalderij met walsenstoelen onderin de molen. Sinds storm in 1972 zonder gevlucht. Restauratie aan de gang sinds circa 10 jaar, uitgevoerd door P.V.B.A. Mariman (Zele), gevlucht ontbreekt nog steeds.

Heden gerestaureerde witgekalkte romp op berg, toegankelijk via twee inrijpoorten in het noorden en het zuiden. Op de belt twee getoogde deuren onder waterlijst en segmentboogvensters onder idem waterlijstje met ijzeren roedeverdeling. Op de bovenverdieping respectievelijk steenzolder en luizolder, vier en twee gelijkaardige vensters onder waterlijstje. Stellinggaten tussen omlopende bakstenen lijst onder de kap. Met kunstleien bedekte kap van het Oost-Vlaamse type met schuin aflopende en symmetrische dakvlakken boven de keuveleinden. Houten spruiten door zwepen verbonden met de staart. De kap kruit op 53 olmen, cilindrische rollen in een olmen rollewagen. Een geklinknagelde stalen gevlucht met 31 scheden (zie het oorspronkeljke Verhaeghe-fabrikaat) is in de restauratie voorzien.

Infrastructuur: twee steenkoppels met nieuw lichtewerk, luiwerk enzovoort, zodat hij na restauratie terug maalvaardig kan zijn. Ervoor recent molenaarshuis met twee bouwlagen onder zadeldak en bakstenen parement.