Het archeologisch vooronderzoek bracht een beperkte hoeveelheid archeologisch erg waardevolle sporen aan het licht. Het gaat om een grafveldje bestaande uit minstens 3 brandrestengraven die op basis van het vondstmateriaal in de metaaltijden gedateerd worden. Eenzelfde, brede, datering kan worden gegeven aan 3 (paal)kuilen die in de nabijheid aanwezig zijn. In deze laatste werden echter geen structuren herkent. Twee andere paalkuiltjes konden niet verder worden gedateerd en vormden ook geen structuur. Een vierde deels verstoord brandrestengraf definieert mogelijk de grenzen van het grafveld.

Hoewel de crematiegraven naar vorm (rechthoekig) en vulling (houtskoolrijke rand) de typische late ijzertijd/Romeinse manier van begraven lijken te vertegenwoordigen, werd het gerecupereerde materiaal tussen de late bronstijd en late ijzertijd gedateerd. Het gaat hier dus mogelijk over een vroege introductie van het gebruik van brandrestengraven of een laat doorleven van het aardewerk in vroege en midden ijzertijd traditie.