Het slot van Gijzegem wordt voor het eerst vermeld in 1209 toen Richildis van Mortague het leengoed overmaakte aan haar zoon Arnoud. Het laatmiddeleeuwse slot, opgericht door de heren van Gijzeghem en Mespelaere, werd verwoest in 1648 door Lodewijk XIV; alleen een gedempte gracht en een kleine heuvel zijn hiervan overgebleven. Ten zuiden daarvan bevond zich tot 1954 een omgracht classicistisch kasteel; een rechthoekig gebouw met licht vooruitspringende vleugels ten oosten; erehof op de deels gedempte gracht; jaartal 1809 op de voorgevel wijzend op een begin 19de-eeuwse modernisering; nogmaals gerestaureerd en meteen gedecapeerd in 1907. Slechts de achtergevel herinnerde aan het slot van 1660-1670 gebouwd door Alexander Goubeau. Dit kasteel, de bijhorende oranjerie uit de 18de eeuw en de duiventoren met zonnewijzer van 1791, werden gesloopt in 1954. Op de oude zandstenen onderbouw werd een "klassieke" gepleisterde en witgeschilderde villa van twee bouwlagen gebouwd. De rechthoekige omwalling is overgebleven evenals bij de ingang, twee paviljoenen uit de 17de eeuw, verbonden door een eenvoudige muur met hardstenen ingangspoort van 1780, opgericht door Baron Jean Xavier Goos. Monumentale inrijpoort, gekantonneerd door geblokte pilasters van zandsteen, van arduin ter hoogte van de muur, bekroond door siervazen en een centraal segmentboogfronton met wapen van Gijzegem. Rozetten in de zwikken. Naar compositie en verhoudingen te oordelen, deels oorspronkelijke pilasters met vernieuwd hoofdgestel van arduin. Gerestaureerde en deels verbouwde poortgebouwen van één verdieping, voorgevel van vier traveeën, zijgevel van twee traveeën, onder schilddaken (leien), uit de 17de eeuw. Bak- en zandsteenbouw op gecementeerde plint. Traditionele stenen kruiskozijnen onder wigvormig ontlastingssysteem, doorlopende onder-, tussen- en bovendorpels. Verbouwingen met onder meer een garagepoort.