Herenhoeve, gelegen op de oostgrens van de gemeente, op de westelijke oever van de Mombeek. In oorsprong een Gallo-Romeins domein, dat door de Franken werd overgenomen. Het lag onmiddellijk ten zuiden van de Romeinse heirbaan. In 773 werd het eigendom van de abdij van Corbie, die er haar proosdij vestigde, van waaruit het grondgebied van de abdij in de streek Haren-Bommershoven-Widooie werd beheerd. Uit deze vroege periode zouden belangrijke resten bewaard zijn van een voormalige kapel uit de 11de - 12de eeuw. Dit kon niet gecontroleerd worden.

Het huidige gebouw is een gesloten herenhoeve, die in deze vorm reeds staat afgebeeld op de Ferrariskaart (1771-77), met vermelding Château Ter hoven; een gevelsteen dateert deze gebouwen 1723. Het domein is volledig door een weg omringd; in de zuidoosthoek staan resten van een voormalige omgrachting weergegeven. Midden 19de eeuw, zie Atlas van de Buurtwegen (1844) met vermelding Ferme de Mr Le Général Tieken is deze toestand nauwelijks veranderd; de resten van de omgrachting zijn omgevormd tot een vijver. Thans schijnt alleen het poortgebouw met aanleunende stallen in zijn oorspronkelijke toestand bewaard; het grondplan bleef dat van een gesloten hoeve, doch de volumes van de overige vleugels schijnen gewijzigd door bijbouw of afbraak en nieuwbouw. Het kasteel kon niet bezocht worden.

Twee dreven vormen de toegang tot het goed. Hoog bakstenen poortgebouw onder zadeldak, tussen zijgevels met aandaken en vlechtingen. Smeedijzeren ankers met krullen. Rondboogpoort in een omlijsting van kalksteenblokken (hergebruikt materiaal?); ontlastingsboog van een platte laag, een rollaag en een platte laag. Erboven een kalkstenen gevelsteen met wapenschild en opschrift: ANNO/1723. Hierboven een rechthoekig venster in een kalkstenen omlijsting van hergebruikt materiaal. Aansluitende, bakstenen stallen onder zadeldaken (Vlaamse pannen), voorzien van 19de-eeuwse (tweede helft) bakstenen asemgaten. De silexplint duidt op een kern uit de 17de eeuw. De zuidelijke vleugel is eveneens van baksteen, en voorzien van rechthoekige muuropeningen in een vlakke kalkstenen omlijsting, voorheen beluikt, uit eerste kwart 19de eeuw. Een risaliet met trapgevelbekroning onder zadeldak, heeft een mergelstenen voorgevel; mogelijk gaat het om een oudere kern; de muuropeningen zijn neogotisch: kleine vensters en kloosterkozijnen in een geprofileerde omlijsting met accoladevormige ontlastingsboog. De bij de poortvleugel aansluitende woning (nummer 140), is recent. Voor de muuropeningen werd gebruik gemaakt van materiaal uit de tweede helft van de 17de eeuw en tweede helft van de 18de eeuw. Op de hergebruikte deurlatei het opschrift IN CONCORDIA HUMILITATE (1759).