Ommuurde 17de eeuwse pastorie in traditionele bak- en zandsteenstijl met pastorietuin van 57 are; pastorietuin in 1912 heraangelegd en uitgerust met een Lourdesgrot.

De pastorie van Rotselaar is een goed bewaard gebouw in traditionele bak- en zandsteenstijl met renaissance-inslag uit het begin van de 17de eeuw. Zandsteen werd gebruikt voor de plint, de hoekkettingen en speklagen. In tegenstelling tot de meeste pastorieën in de regio, is ze niet omgracht. Op de Primitieve kadasterkaart (1820) beslaan de eigendommen rond de pastorie iets meer dan 57 are. Het grootste van de vier tuinpercelen (nr. 738) ligt buiten de oude, ijzerzandstenen ommuring. Het hoofdgebouw heeft op dat moment nog een L-vormig grondplan en tegen de oostelijke tuinmuur zijn twee bijgebouwtjes opgesteld. De afbraak van de bijgebouwen wordt geregistreerd in 1878 – achteraf zullen ze door nieuwe worden vervangen –, die van de dwarsvleugel van de pastorie in 1912.

Uit de periode vlak vóór de Eerste Wereldoorlog dateren waarschijnlijk ook de Lourdesgrot in de noordwesthoek van de tuin en de huidige beplantingen in die omgeving – vijf bomen met stamomtrekken tussen 200 centimeter en 250 centimeter: twee zilverlinden (Tilia tomentosa), bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea'), rode en witte paardenkastanje (Aesculus x carnea, Aesculus hippocastanum). Het grootste gedeelte van de tuin wordt momenteel ingenomen door gazon; een rozenperkje rond een heiligenbeeld vormt zowat de enige stoffering. Dit gazon wordt bovendien doorsneden door een brede dolomietweg, die naar een 'carport' leidt en waarvan een pad aftakt naar de grot. Oude foto's suggereren een veel dichtere beplanting.