Pastoriegoed, met tot voor kort een kleine ommuurde tuin tegen het pastoriegebouw aan; gro­ten­deels ver­stoord door recente aanleg; van­ de buitenaanleg rest nog slechts een klein rond lin­den­prieel.

Een ijzeren poortje tussen kalkstenen pilasters verbindt het kerkhof rond de Sint-Antonius-abtkerk (voorheen Sint-Lambertus) van Opvelp met de pastorie. De ver­moedelijk rond 1780 opgetrokken, bak- en kalkstenen pastorie is een dubbelhuis met twee bouwlagen onder een zadeldak met, centraal, een dakkapel. De voor- (naar de kerk gekeerde) en achtergevels zijn identiek en zoals gebrui­kelijk zijn de zijgevels, op twee kleine zoldervensters na, blind en afgewerkt met aandaken. Tegen de achtergevel aan bevindt zich een eenlaags bijgebouw onder een zadeldak, dat onder meer dienst deed als keuken, maar dat – voortgaande op de aanwezigheid van brede, momenteel dichtgemetselde korfbogen – oorspronkelijk bedoeld was als remise. Deze zijvleugel sloot tot voor kort aan de straatzijde een kleine ommuurde binnentuin af, waarin zich een sterk verkleinde versie van de Lourdesgrot bevindt. De toestand in 1820-1830 wordt afgebeeld op de Primitieve kadasterkaart.

De rest van het pastoriegoed werd in het begin van de jaren 1990 grondig verstoord door de bouw van een parochiezaaltje en de aanleg van een parkeerterrein, gekasseid en omgeven met haagjes (Fagus, Berberis, Stephanandra). Van een min of meer typische pastorietuinbeplanting is slechts een cirkelvormig lindenprieeltje overgebleven, dat zich vlak naast het parkeerterrein bevindt en bestaat uit acht zomerlinden (Tilia platyphyllos), met stamomtrekken tot 113 centimeter en op ongeveer 3 meter hoogte geknot. Dit prieel bevindt zich op de hoek van een perceel, waarop nog enkele oude fruitbomen voorkomen. Aan de rand van dit perceel staan enkele grillige, oude haagbeuken (Carpinus betulus), mogelijk relicten van een oude haag. Rond de parochiezaal bevinden zich enkele oude essen (Fraxinus excel­sior) met stamomtrekken tot 264 centimeter (gemeten op 150 cm hoogte).